DAVA : Taraflar arasındaki "şuf'alı payın iptali ve tescili" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara Asliye 3. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen kararın incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 7.7.1987 gün ve 1987/6891 -8052 sayılı ilamı ile; (...Şuf'alı payın ilişkin olduğu taşınmaz paydaşlarca özel olarak taksim edilip her bir paydaş belirli bir kısmı kullanırken bunlardan biri kendisinin tasarrufundaki yeri ve ona tekabül eden payı bir üçüncü şahsa starsa, satıcı zamanında o yerde hak iddia etmeyen davacının, tapuya pay satışı şeklinde yapılan işlem nedeniyle şuf'a hakkını kullanması MK.'un 2. maddesinde yer alan objektif iyiniyet kuralı ile bağdaşmaz. Kötüye kullanılan bu hak Kanunen himaye göremez. 14.2.1951 gün ve 17/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu hususun davanın her aşamasında ileri sürülmesi, hatta mahkemenin kendiliğinden nazara alması gerekir. Savunmanın tevsii bu gibi durumlarda söz konusu değildir. davanın bu bakımdan reddi gerekir.

Olayımızda: Şuf'alı payın ilişkin olduğu taşınmazın paydaşlar arasında fiilen taksim edildiği davacının belirli bir arazi kesimine bina yaparak burayı kullandığı, davalıları Pakize, Nesrin ve Mehmet I.'tan 32/A kapı no. sunu taşıyan dükkanı satın aldığı, ancak tapuda kat mülkiyeti kurulmadığı için arsa payı satışı şeklinde işlem yapıldığı anlaşılmıştır. Bu durumu bilen davacının taşınmazda yapılan işlemden yararlanarak şuf'a hakkını kullanması, yukarıda açıklandığı gibi iyiniyet kuralları ile bağdaşmaz. Bu cihet nazara alınarak sabit olmayan davanın reddi gerekirken kabul edilmesi usul ve yasaya aykırıdır. gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Temyiz eden: Davalılar Vekili

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan sonra gereği görüşüldü:

 

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

 

SONUÇ : Davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 8.2.1989 gününde oybirliği ile karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972