Telsiz Yasasına aykınlık suçundan sanık Cemal Çoban'ın beraatine ilişkin Ankara 23.Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 5.7.2000 gün ve 180-784 sayılı hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle ,dosyayı inceleyen Yargıtay 7.Ceza Dairesince 10.12.2001 gün ve

18325-19355 sayı ile; "Sanığın 2813 sayılı yasa ve bu yasanın 33. maddesine dayanılarak çıkarılan yönetmelikl~re aykın olarak Ulaştırma Bakanlığı Telsiz Genel Müdürlüğünden izin almadan devir aldığıkabul edilen el telsizlerinin yasanın 13. maddesindeki ruhsatlı telsiz verici ve verici-alıcı cihazları mı veya 23/b maddesinde belirtilen telsiz alıcı cihazı mı olduğu telsiz konusunda uzman (Ulaştırma Bakanlığı Telsiz Genel Müdürlüğünden seçilecek) bilirkişilere incelettirilerek tespiti ve sonucuna göre 312/a-2 maddesinde gerekli ruhsat almadan verici veya verici-alıcı telsiz tesisi kuranların cezalandınlacağına dair hüküm bulunduğu, dava konusu cihazlar kullanılmadan önce izin alınmadığı da gözetilerek suç vasfının ve sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken eksik soruşturmaya dayanılarak yazılı şekilde hüküm tesisi" isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkeme 16.4.2002 gün ve 206-352 sayı ile; sanığın suç kastı bulunmadığı gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.

Bu hükmün de süresi içinde katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya Yargıtay C.Başsavcllığımn "bozma" istekli tebliğnamesi ve Özel Dairenin 24.9.2003 gün ve 9700-7140 sayılı karan ile Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

Telsiz Yasasına aykınlık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekilinin temyizi üzerine Özel Dairece, eksik soruşturma ile hüküm tesisi isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel Mahkemece bozmadan sonra tensiple duruşmanın 16.4.2002 gününe ertelendiği, bu oturuma ilişkin tutanak kapsamına göre, bozma ilamı okunarak, öncelikle duruşmaya gelip kimliği saptanan sanık ve vekilinden, ardından da katılan vekili ile c.Savcısından bozmaya karşı diyecekleri sorulduktan sonra, CYUY'nın 253/1 :rynaddesi hükmü uyannca duruşmanın sona erdiği tefhim olunmadan ve aynı yasanın 251. maddesi uyannca en son söz sanığa verilmeden hüküm kurulduğu, tutanak sonunda hükmün sanığıngıyabında verildiği belirtilrnek suretiyle de çelişkiye düşüldüğü anlaşılmaktadır.

CYUY'nın 251. maddesi uyarınca ",,, en son söz sanığındır." Bu hüküm gereğince, hazır bulunduğu takdirde duruşma mutlaka en son söz sanığa verilerek bitirilecektir. Ceza Genel Kurulunun yerleşik kararlarında da vurgulandığı üzere, savunma hakkı ile yakından ilgili bulunan bu usul kuralı buyurucu nitelikte olup uyulmaması yasaya mutlak aykınlık oluşturmaktadır. Ceza yargılamasında sanığın en önemli hakkı olan savunma hakkı hiçbir şekilde kısıtlanamaz.

"En son sözün sanığa verilmesi" kuralı, kamu davasının kesintisizlik ve süreklilik ilkesinin doğal sonucu olarak,~ozmadan sonra başlayan yargılama sürecinde de aynen geçerlidir. Çünkü, dava sonuçlanmamış olup yargılama sürmektedir. Bu nedenle, "en son söz" sanığa veril

meyerek CYUY'nın 251. maddesine aykın davranıldığı gibi, sanığın duruşma tutanağına göre son {)turumda hazır bulunduğu ve kimliği saptanarak bozmaya karşı diyecekleri de soruİdıığu halde, tutanağın son kısmında hükmün sanığın yokluğunda verildiği belirtilerek, duruşma sürecini yansıtan ve yargılamaya kimlerin katıldığını kanıtlamaya yarayan tutanakta çelişki yaratıldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle, esası incelenmeyen hükmün öncelikle bu usuli nedenlerle bozulmasına karar verilmelidir.

Öte yandan, CYUY'nın "Duruşmanın bitmesi ve hüküm" başlığını taşıyan 253. maddesinin 1. fıkrasında "Duruşmanın sona erdiği tefhim olunduktan sonra hüküm verilir." hükmü yer almaktadır. Bu hükümden de açıkça anlaşılacağı üzere, mahkeme artık sOn karan verebileceğine, olayı aydınlatmak için yapılacak başka bir iş kalmadığına kanaat getirince mahkeme başkanı veya hakim duruşmanınbittiğini açıkladıktansonra hüküm verilecektir. Madde metninin açıklığı karşısında, duruşmanın bittiğinin bildirilmesi zorunludur.

Somut olayda, duruşmanın bittiği bildirilmeden, dolayısıyla sanığın duruşma sırasında kanıt ileri sürebilme hakkını kullanmasına olanak sağlanmadan hüküm kurulmuş olduğundan CYUY'nın 253/1 maddesine aykırılık oluşturanbu usuli yanılg nedeniyle de hükmün bozulmasına karar verilmedilir.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, esası incelenmeyen Yerel Mahkeme direnme hükmünün öncelikle açıklanan usul yanılgılan nedeniyle BOZULMASINA, dosyamn yerine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 10.02.2004 günü sonucu itibariyle tebliğ

namegeki d.üşünceye uygun olarak oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972