 |
T.C
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
Esas no: 2000/4-81
Karar no: 2000/85
Tarih: 25.04.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Güvenilirkişiliği kötüye kullanmak suçundan sanık Teslime K...'un beraetine ilişkin Çay Asliye Ceza Mahkemesince verilen 29.9.1997 gün ve 115/115 sayılı hükmün üst C.Savcısı tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4.Ceza Dairesi 11.11.1998 gün ve 9285/9990 sayı ile;
"Mahcuz malları satış günü satış yerine getirmediği anlaşılan sanığın yedieminlik ücreti ve satış yerine getirmek için masraf da istemediğinin haciz tutanağından anlaşılması karşısında yasal olmayan gerekçe ile beraet kararı verilmesi" isabetsizliğinden bozmuş,
Yerel Mahkeme 25.1.1999 gün ve 120/10 sayı ile,
"İcra dosyası ve haciz tutanağından, sanığa yedieminlik ücreti ve masrafı teklif edildiği anlaşılamamıştır. İ.İ.Y.nın 59. maddesi uyarınca alacaklı, yapılması istediği muamelenin masrafını peşin verecektir. Vermediği takdirde talebi hükümsüz kalacaktır. Sanığa, mahcuz malları satış yerine getirmesi için masraf verilmediğinden beraetine karar verilmelidir." gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.
Bu hükmün de Yargıtayca incelenmesi üst C.Savcıları tarafından süresinde istenildiğinden dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının "bozma" istemli 31.3.2000 tarihli tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanığın güvenilirkişilik görevini kötüye kullanmak suçundan beraetine karar verilen olayda, Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık; suçun yasal öğeleri itibariyle oluşup oluşmadığına ilişkindir.
Çay İcra Müdürlüğünün 1996/264 sayılı takip dosyasında, sanığın eşi olan Mehmet K... aleyhine icra takibine geçilmiştir. İcra takibinin kesinleşmesi üzerine 30.7.1996 tarihinde yapılan hacizde haczedilen buzdolabı ile av tüfeği güvenilirkişi olarak sanığa teslim edilmiş, yedieminlik görevinin hukuki ve cezai sorumlulukları anlatılmıştır.
Alacaklının 17.6.1997 tarihinde yaptığı satış istemi üzerine, satışın 14.7.1997 günü yapılmasına karar verilmiş, hacizli malları satış günü ve saatinde satış mahallinde hazır bulundurması için sanığa muhtura tebliğ olunmuştur. Sanığın, haczedilen ve kendisine bırakılan taşınır malları satış yerinde hazır etmediği saptanmıştır. Sanık, eşinin cezaevinde olması nedeniyle ve satış yerine götürmek için yeterli parayı bulamadığı için hacizli malları götüremediğini savunmuştur.
İcra İflas Yasasının 59. maddesinde, "Takip masrafları borçluya aittir. Alacaklı, yapılmasını talep ettiği muamelelerinin masrafını ve ayrıca takip talebinde bulunurken borçlunun 62. maddeye göre yapabileceği itirazın kendisine tebliğ masrafını da avans olarak peşinen öder" hükmü yer almaktadır.
Somut olayda, güvenilirkişi olarak tayin edilen, kocası cezaevinde olması ve yeterli parayı bulamaması nedeniyle mahcuz eşyayı satış yerinde bulunduramadığını savunan sanığa, yedieminlik hizmeti karşılığında bir ücret verilmediği gibi, buzdolabı ve av tüfeğini köyden alarak satış yeri olan ilçeye getirmesi için de taşıma ücreti ödenmemiştir. Haciz tutanağında, sanığın yedieminlik ücreti ve eşyanın satış yerine taşıma giderini istemediğine ilişkin bir beyanı da bulunmamaktadır. Güvenilirkişi olan sanığa, hacizli malları satış yerinde hazır bulundurması için tebligat yapılmış ise de, bu malların taşınması için gerekli olan taşıma giderleri verilmediğinden, engeline ilişkin tutarlı savunması da nazara alındığında yüklenen suçun yasal öğeleri oluşmamıştır. Bu nedenle direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan kurul üyeleri "İ.İ.Y.nın 59. maddesi özel hukuka ilişkin olup olayda uygulanamaz. Sanık haciz sırasında ücret ve taşıma giderlerini istediğini beyan etmediği gibi, satış günü kendisine tebliğ edildiği halde böyle bir talepde bulunmamıştır. Satış gün, yer ve saatini bildiği halde herhangi bir mazeret de bildirmeden hacizli malları satış yerine getirmeyerek yüklenen suçu işlemiştir. Bu itibarla direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir." gerekçesiyle karşı oy kullanmışlardır.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, yerel mahkeme direnme hükmünün ONANMASINA, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine 25.04.2000 günü, tebliğna-medeki düşünceye aykırı olarak oyçokluğuyla karar verildi.