Tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu ölüme neden olmak suçundan, sanık Yemen Başköy'ün TCY.nın 455/1 nci maddesi uyarınca iki yıl hapis ve 860.000 TL. ağır para cezası ile cezalandırılmasına, 2918 sayılı Yasanın 119/2 nci maddesi uyarınca ehliyetnamesinin bir yıl süre ile geri alınmasına, hakkında TCY.nın 59, 647 sayılı Yasanın 4 ve 6 ncı maddelerinin uygulanmamasına ilişkin Karşıyaka 4. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 3.2.1999 gün ve 100/48 sayılı hüküm, sanık vekilinin temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 29.3.2000 gün ve 2810/3233 sayı ile tebliğnamedeki isteme aykırı olarak ONANMIŞTIR.

Yargıtay C.Başsavcılığınca 1.5.2000 gün ve 26135 sayı ile;

"CMUK.nun 3506 sayılı Kanunla değişik 6. maddesinin birinci fıkrasında; "Adliye Mahkemelerince para cezasından başka bir ceza ile mahkum olmayan kimse, işlediği bir suçtan dolayı ağır veya hafif para... veya iki yıla kadar (iki yıl dahil) hapis... cezalarından biriyle mahkum olur ve geçmişteki hali ve suç işleme hususunda eğilimine göre cezasının ertelenmesi ileride suç işlemekten çekinmesine sebep olacağı hakkında mahkemece kanaat edinilirse, bu cezanın ertelenmesine hükmolunabilir..." denmektedir.

Diğer taraftan, Anayasanın 141. maddesinin üçüncü fıkrası ile CMUK.nun 32. maddesine göre;

"Bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır."

Konuyla ilgili 647 sayılı Kanunun 6. maddesi hükmüne göre sanığın ancak;

a) Geçmişteki hali tartışılıp,

b) Suç işleme hususunda eğilimi irdelenip değerlendirildikten ve belli sonuçlara varıldıktan  sonra cezanın ertelenmesi halinde ileride cürüm işlemekten çekineceği yolunda olumlu ya da olumsuz bir kanaat edinilebilecektir.

7.6.1976 gün ve 4/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ile Yargıtay ceza Genel Kurulunun yerleşmiş kararları ve 2. Ceza Dairesinin benzer bir olayla ilgili verdiği 22.6.1995 gün ve 6754/7743 sayılı kararlarında açıklandığı üzere erteleme, cezanın sanığın kişiliğine uydurulmasını öngören şahsileştirme kurumu olup, bu konuda karar verilirken sanığın kişiliği ile ilgili bilgi ve belgeler isabetle değerlendirilip olay öncesi ve sonrası davranışlarının da gözönünde bulundurulması gerekir.

Yerel mahkemenin ertelemeye yer olmadığına ilişkin kararında ise, "sanığın suçunun mahiyetine, olaydaki kusur oranına, meydana getirdiği sonuca, suçun işleniş biçimine, toplumun bu tür suçlara karşı olan tepkisi" gibi yasal olmayan, cezanın kişiselleştirme ilkesine aykırı gerekçeye yer verilmiştir. Söz konusu gerekçenin sanığa tayin olunan cezanın paraya çevrilmesine yer olmadığına ilişkin karar için yeterli görülmesi mümkündür; ancak, sanığın kişiliğinde var olan veya gözlenen hiçbir nedeni içermediğinden, ertelememe kararına dayanak yapılması mümkün değildir." gerekçesiyle itiraz yoluna başvurularak Özel Daire onama kararının kaldırılıp Yerel Mahkeme hükmünün bozulmasına karar verilmesi istenmiştir.

Dosya 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

Sanığın tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu ölüme neden olmak suçundan cezalandırılmasına karar verilen olayda Özel Daire ile Yargıtay C.Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık sanığa tayin olunan cezanın ertelenmemesine karar verilirken gösterilen gerekçenin yasal ve yeterli olup olmadığına, dosya kapsamına uyup uymadığına ilişkindir.

Ayrıntıları 7.6.1976 gün ve 4/3 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı ile Ceza Genel Kurulunun uyum gösteren görüşlerine göre, ERTELEME; cezanın sanığın kişiliğine uydurulmasını sağlayan yargısal bir şahsileştirme kurumudur.

Mahkemelerce cezanın ertelenmesine yer olmadığına karar verilirken, Anayasanın 141/3 ve CYUY.nın 32. maddeleri uyarınca, uygulanmama nedenini gösterir yasal ve yeterli gerekçe gösterilmesi zorunludur.

Gerekçe; istem konusundaki takdirin akla, hukuka ve dosya içerisindeki bilgi ve belgelere uygun açıklamasıdır. Ertelemeye yer olmadığına karar verilirken gösterilen gerekçenin sanığın soruşturma aşamasında izlenen kişiliği ile ilgili bilgi ve belgelerin yerinde değerlendirildiğini gösterir biçimde geçerli, yeterli ve yasal olması zorunludur. Yasal, yeterli ve geçerli olmayan bir gerekçeye dayanılarak erteleme isteminin reddine karar verilmesi yasa koyucunun amacına uygun düşmeyeceği gibi, cezanın kişiselleştirilmesi ilkesine de aykırıdır ve uygulamada keyfiliğe yol açar.  Keyfiliği önlemek, tarafları tatmin etmek ve kararı aydınlatmak için sanığın olay öncesi ve sonrası davranışları gözönünde bulundurularak, gelecekteki yaşamı sezilmeli, suç işleme hususundaki eğilimi değerlendirilmelidir.

Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; sanık yönetimindeki araçla önündeki aracı takip mesafesine uymadan yakın bir şekilde ve şehir içinde hız kurallarına uymadan takip etmiş, kavşağa yaklaştığında kırmızı ışığın yanması üzerine önündeki araca çarpmamak üzere frene basmış, aşırı hızlı gitmesi nedeniyle direksiyon hakimiyetini kaybetmiş, sağ tarafta bulunan yaya kaldırımına çıkmış, kaldırımda gitmekte olan İrfan Doğan'a çarparak hayati tehlike doğuracak şekilde yaralanmasına ve bu yaralanma sonucu oluşan kırık ve politravma nedeniyle hastanın uzun süre yatmasına bağlı derin yatma yaraları ile birlikte oluşan solunum ve dolaşım yetmezliği sonucu 2.3.1998 günü ölümüne neden olmuştur.

29.6.1998 tarihli bilirkişi raporu ve Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesine düzenlenen 15.10.1998 tarihli rapora göre olayda 8/8 oranında tam kusurlu olan sanık, kollukta önünde giden araca fazla yaklaşmamak için frene bastığında, frenin boşaldığını aracın hakimiyetini kaybettiğini ileri sürmesine karşın duruşmada, yola dökülen yağlar nedeniyle aracını durduramayıp kaldırımdaki mağdureye çarptığını savunarak kusur oranının değişmesini sağlamaya çalışmış, olay nedeniyle hastanede 2 ay 10 gün, ağır yaralı bir şekilde yatan ve bilahare bu yaralanma sonucu ölen mağdureyi ziyaret etmemiş, ölen yakınlarının üzüntülerini azaltacak, olayın üzücü sonuçlarını ortadan kaldıracak bir çaba sarfetmemiştir.

Dosya içeriğinde saptanan bu olgular, sanığın kişiliğini açıkça ortaya koymaktadır. Olumsuz kişiliği bu şekilde dosyaya yansımış bulunan ve hakkında TCY.nın 59 ve 647 sayılı Yasanın 4. maddesi de uygulanmayan sanığın cezasının ertelenmemesinde yasaya ve dosya kapsamına bir aykırılık bulunmayıp, itirazın reddine karar verilmelidir.

Çoğunluk görüşüne katılmayan Kurul Başkanı ve bir kısım üyeler itirazın kabulü yönünde oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle; Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, birinci müzakerede yasal çoğunluk sağlanamadığından 23.5.2000 günü oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972