 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
Esas No : 1997/8-79
Karar No : 1997/98
Tarih : 6.5.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- BOZMAYA EYLEMLİ UYMA ( Özel Dairece İncelenmeyen Yeni Bir Hususa Dayanılması )
- BOZMADAN SONRA YENİ BİR HUSUSA DAYANARAK ÖNCEKİ KARARDA DİRENİLMESİ (İncelemenin Genel Kurulca Yapılmayacağı-Bozmaya Eylemli Uyma)
- DİRENME KARARI ( Yeni Bir Gerekçeyle-Bozmadan Sonra Emsal Bir Karara Dayanılarak )
1412/m.326
DAVA : Sahte paraları tedavüle koymak suçundan sanık Z.O., M.Ö. ve M.A.`nın TCY.nın 316/3-4, 318 ve sanık M.A. hakkında 81/1 nci madde uygulamasıyla, sonuçta sanık Z.O. ve M.Ö.`nün dört yıl hapis ve 1.560.000 er lira ağır para cezası, sanık M.A.`nın 4 yıl 8 ay hapis ve 1.820.000 lira ağır para cezasıyla, cezalandırılmalarına ilişkin Karşıyaka Ağır Ceza Mahkemesince 16.12.1994 gün ve 233-386 sayı ile verilen kararın, sanıklar tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8 nci Ceza Dairesince, 30.3.1995 gün ve 3357/4638 sayı ile; ( 1 - Sanık M.Ö. hakkında sair itirazlar yerinde değilse de; TCY.nın 316/3-4. maddeleri uygulanırken, oluşan bir özellik arzetmemesi ve sanığın kuşku üzerine yakalanması ve ele geçen paraların miktarı itibari ile cezanın alt sınırını aşıp, iki katı uygulanmasını haklı gösteren sebepler belirtilmeden, sadece kararın bir bölümünde zikredilmiş toplama, genel ibarelere dayanılması,
2 - Diğer sanıklara yönelik incelemede;
a - Sanık Z.`nin polisten sonraki ifadelerinde suçlamayı red ve inkar etmesi ile suç konusu sahte paranın kendisinde bulunmamasına ve bu sanığın polis ifadesini doğrulayan herhangi bir kanıtın olmamasına,
Sanık M.`nin ise, bütün aşamalarda suçu reddetmesi ile sanık Z.`nin doğrudan reddettiği polisteki atfı cürmünden başka kanıt bulunmamasına göre, sanıklar Z. ve M.`nin yüklenen suçtan beraatleri yerine bazı varsayımlara dayanılarak yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
b - Kabule göre; sanıklar Z. ve M. hakkında TCY.nın 316/3-4. maddeleri, M. için 81/1. maddesi uygulanırken, cezanın ve nisbetin alt sınırının aşılmasını gerektiren, bu sanıklara hasredilmesi nedeni özelleştirilmiş sebepler belirtilmeden sadece kararın bir bölümünde zikredilmiş toplama genel ibarelere dayanılması ) isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme ise 7.7.1995 gün ve 136/187 sayı ile; bozmadan sonra getirilip dosyaya konulan, Karşıyaka Ağır Ceza Mahkemesinin 23.2.1995 gün, 1994/309 Esas, 1995/41 Karar sayılı ilamı ile bunu onaylayan Yargıtay 8 nci Ceza Dairesinin 17.5.1995 gün ve 6925/6914 sayılı kararını emsal göstererek, önceki kararda direnmiştir.
Bu karar da sanıklar tarafından süresinde temyiz edildiğinden, dosya Yargıtay C. Başsavcılığının, "sanık M.Ö. hakkındaki kararın onanması, diğer sanıklar hakkındaki kararların bozulmasını" isteyen 17.3.1997 gün ve 8/62810 sayılı tebliğnamesiyle, Yargıtay 1. Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İncelenen dosyaya göre; Yerel Mahkeme, bozmadan sonra, Karşıyaka Ağır Ceza Mahkemesinin, benzeri suçtan başka sanıklar hakkında vermiş bulunduğu 23.2.1995 gün ve 1994/309 Esas ve 1995/41 Karar sayılı mahkumiyet kararı ile bu kararı onaylayan Yargıtay 8 nci Ceza Dairesinin 17.5.1995 gün ve 6925/6914 sayılı ilamını getirtip, dosyaya koyarakemsal göstermek suretiyle direnme kararı vermiştir.
Bozmadan önce dosyada bulunmayan ve emsal gösterilen bu kararlar Özel Dairece incelenip, denetlenmemiştir. Özel Daire tarafından denetlenmeyen bir hususun, Ceza Genel Kurulunca incelenmesine yargılama yasası elverişli değildir. Mahkemenin bozmadan sonra dosyaya koyduğu ve emsal gösterdiği bu karar nedeniyle son uygulaması, biçimsel olarak direnme kararı gibi gözükse bile, özde bozmaya eylemli uymadır. Bu itibarla, temyiz incelemesinin Özel Dairesince yapılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, Yerel Mahkemenin son uygulaması bozmaya eylemli uyma niteliğinde olduğundan, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Yargıtay 8 nci Ceza Dairesine gönderilmek üzere, Yargıtay C. Başsavcılığına tevdiine 6.5.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.