 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
Esas No : 1997/8-331
Karar No : 1997/321
Tarih : 16.12.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
TEMYİZ DİLEKÇESİNDE HAKİM İMZASI BULUNMAMASI
YASAL SÜREDE DİLEKÇENİN KAYDININ YAPILMASI
KARAR ÖZETİ : 22.1.1962 gün ve 2/1 saydı İBK' da savcıdan başka ilgililerin dilekçelerinde başvuracakları yerde yapılmaları halinde CYUY'rnn 293. maddesinin uygulanacağı kararlaştırılmıştır.
Bu nedenle; yasal süresi içinde temyiz defterine kaydedilen temyiz dilekçesinde hakim imzası bulunmasa dahi geçerli kabul edilmelidir.
(1412 s.CMUK.m.293,310,310/1)
Meraya tecavüz suçundan sanık Oğuz'un TCK.nun 513/2. 522;647 sayılı Kanunun 4/1, TCK.nun 72. maddeleri uyarınca sonuçta ve içtima en 300.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin olarak (Ortaköy (Aksaray) Sulh Ceza Mahkemesi)nce 23.9.1996 gün ve 105/305 sayı ile verilen kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesi 22.10.1996 gün ve 12845/13974 sayı ile;
Sanığın hakim havalesi taşımayan temyiz dilekçesi hukuki koşulları yerine getirilmiş bir temyiz başvurusu niteliğinde olmadığından temyiz talebinin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca reddine karar vermiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 17.11.1997 gün ve 115003 sayı ile;
"Sanığın temyiz dilekçesi, tefhim günü 30.9.1996 günü mahkeme yazı işleri müdürüne verilmiştir. Yazı işleri Müdürü tarafından aynı gün temyiz defterinin 1996/57 sırasına kaydedilmiştir. 22.1.1962 tarih ve 2/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre hakim havalesi sadece C. Savcılarının temyiz dilekçeleri için aranması gerekir. Savcıdan başka temyiz yoluna başvurabileceklerin dilekçeleri için buna gerek olmadığı, bu dilekçeler için CMUK.nun 293. maddesinin uygulanabileceği açıkça belirtilmiştir. Şu hale göre sanığın temyiz başvurusu geçerlidir" biçimindeki gerekçe ile itiraz ederek, Özel Dairenin ret kararının kaldırılıp incelemenin Özel Dairece yapılmasına karar verilmesi talep olunmuştur.
Dosya, 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
İncelenen dosyaya göre;
Yargıtay C. Başsavcılığı ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlık, sanığın temyizinin geçerli olması bakımından, dilekçesinde hakim havalesi bulunmasının gerekip gerekmediği noktasında toplanmaktadır.
CMUK.nun 310. maddesinin 1. fıkrası temyiz talebi, hükmün tefhiminden bir hafta içinde hükmü veren mahkemeye bir dilekçe verilmesi veya zabıt katibine yapılacak beyanla olur. Beyan tutanağa geçirilir ve tutanak hakime tasdik ettirilir. 2. fıkrası ise, hükmün tefhimi sanığın yokluğunda olmuşsa bu süre tebliğ tarihinden başlar hükmünü taşımaktadır.
CMUK.nun kanun yollarını gösteren umumi hükümleri içerisindeki, kanun yolunun tayininde hata başlıklı 293. maddesinde ise, kabule şayan bir müracaatta kanun yolunun veya merciin tayininde bir hata, müracaat edenin hukukunu ihlal etmez hükmüne yer verilmiştir.
22.1.1962 gün ve 2/1 sayılı içtihadı Birleştirme Kararında, Usulün 293. maddesinin kanuna konulmasıyla sanığın ve ceza davası ile ilgili diğer kişilerin başvuracakları yerde yanılmaları halinde haklarını yitirmemeleri amacının güdüldüğü, maddenin yazılışından fertlerin bundan yararlanabileceklerinin anlaşılmakta olduğu, bundan başka yurdumuzdaki kişilerin bilgi durumuna göre, böyle yanılmaların kolaylıkla olabileceğinin düşünüldüğü, O halde savcıdan gayri ilgililerin temyiz dilekçelerinde Usulün 293. maddesinin uygulanabileceği kararlaştırılmıştır. Ceza Genel Kurulu'nun 11.5.1987 gün ve 120/260 sayılı, 13.12.1993 gün ve 313/316 sayılı süreklilik gösteren kararları da bu doğrultudadır.
Somut olayda ise; hazır olduğu 23.9.1996 günlü oturumda yüzüne karşı tefhim edilen hükümlülük kararı 30. 9.1996 günlü dilekçe ile sanık tarafından temyiz edilerek yazı işleri müdürüne verilmiş, yazı işleri müdürü de bu dilekçeyi alarak yine aynı gün temyiz defterinin 1996/57 sıra numarasına kaydetmiştir. Yukarıda belirtilen hukuksal nedenlerle sanıkça süresinde ve geçerli bir temyiz inceleme başvurusunun yapıldığı kabul edilmelidir.
Bu itibarla, itirazın kabulü ile, Özel Daire kararının kaldırılmasına ve sanığın temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
S o n u ç Açıklanan nedenlerle C. Başsavcılığı itirazının kabulü ile Yargıtay 8. Ceza Dairesi'nin 22.10.1996 gün ve 12845/13974 sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına, sanığın temyiz itirazları ile işin esasının incelenmesi için dosyanın bu daireye gönderilmek üzere Yargıtay C. Başsavcılığına verilmesine, 16.12.1997 günü oybirliği ile karar verildi.