DAVA : Silahlı çete mensuplarına hal ve sıfatlarını bilerek yardım etmek suçundan sanık A.K.`nin, TCK.nun 169, 3713 Sayılı Yasa`nın 5 ve TCK.nun 59. maddeleri uyarınca sonuçta 3 sene 9 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Diyarbakır 1 No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesi`nce verilen 24.12.1993 gün ve 540/757 sayılı hükmün sanık vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesi 17.5.1994 gün ve 1317/2834 sayı ile; "Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine, ancak; Silahlı çete mensuplarının hal ve sıfatlarını bilerek yardım eden sanığın, kendiliğinden güvenlik kuvvetlerine teslim olduğunun anlaşılması karşısında 3853 Sayılı Kanunla değişik 3419 Sayılı Kanunun 1/a maddesinden yararlanması gerektiğinin düşünülmemesi" isabetsizliğinden kararı bozmuştur.

Yerel Mahkeme ise 23.9.1994 gün ve 338/485 sayı ile; "Kendiliğinden teslim yoktur. Gıyaben tutuklanan ve 1992/338 esas 1993/378 karar sayılı dosyadan kendi dosyası tefrik edilen sanık tahkikatın başlamasından bir sene sonra teslim olmuştur.

Öte yandan hazırlık aşamasında alınmış ifadesi yoktur. Duruşmada yüklenen suçu işlemediğini savunmuş, örgüte ait silah ve yer gösterip güvenlik kuvvetlerine yardımcı olmamıştır. Bu durumdaki sanığın 3853 Sayılı Yasa`nın 3419 Sayılı Yasa`yla değişik 1/a maddesinden yararlanması mümkün değildir" biçimindeki açıklamalarla önceki hükümde direnmiştir.

Bu hüküm de sanık vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden, dosya Yargıtay C. Başsavcılığının "onama" istekli 1.5.1995 gün ve 19712 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : İncelenen dosyaya göre; Yerel Mahkeme, bozulan önceki kararında 3853 Sayılı Yasayla değişik 3419 Sayılı Yasanın 1/a maddesinin uygulama koşullarını tartışmadığı halde direnme kararında bu hususu ayrıntılı olarak açıklayıp tartışmış ve sanığın anılan Yasadan yararlanamayacağı sonucuna ulaşarak hüküm kurmuştur.

Ceza Genel Kurulunun duraksamasız uygulamalarına göre bir kararın direnme kararı olarak kabul edilebilmesi için önceki kararla direnmeye ilişkin kararın aynı olması gerekir.

Bozmadan sonra yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan kanıtlara, yeni ve değişik açıklama ve gerekçeye dayanılarak verilen karar özde direnme kararı olmayıp yeni bir karardır. Bu nitelikteki bir kararın temyiz edilmesi halinde incelemenin Özel Dairece yapılması gerekir.

Özel Dairenin görüşü bellidir. Tekrar inceleme yapmasının davayı gereksiz yere uzatacağı gibi bir görüş ileri sürülemez. Çünkü, Özel Dairenin görüşünde her zaman değişiklik olabileceği gibi davaların uzamasını önlemek amacıyla da olsa Yargılama Yasasının buyurucu nitelikteki hükümleri gözardı edilemez.

İncelenen dosyada direnme kararına dayanak yapılan yeni ve değişik açıklamalar Özel Dairece incelenip denetlenmemiş, bu husustaki görüşü kararında yer almamıştır. Özel Dairece incelenmeyen bir hususun doğrudan doğruya ve ilk defa Ceza Genel Kurulunca incelenmesi olanaksız olduğundan, saptanan eylemli uyma nedeniyle dosyanın incelenmek üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin son kararı bozmaya eylemli uyma niteliğinde olduğundan, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Özel Daireye gönderilmesine, 29.5.1995 günü oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972