DAVA : Hırsızlık suçundan sanık M. K.'nın TCK.nun 493/2, 522 ve 59. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına ilişkin Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 27.12.1990 gün ve 480/813 Sayılı hükmün Özel Dairece bozulması üzerine bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda sanığın TCK.nın 491/3, 522 ve 59. maddeleri uyarınca 1 sene 1 ay 10 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına dair aynı Mahkemece verilen hükmün sanık vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen,

Yargıtay 6. Ceza Dairesi 29.1.1993 gün ve 1992/8857-1993/557 sayı ile;

"Sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Yapılacak araştırma sonucu müştekinin kayınbiraderi olduğu anlaşılması halinde sanık hakkında TCK.nun 524/son maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması" isabetsizliğinden kararı bozmuştur.

Yerel Mahkeme ise, 28.6.1993 gün ve 432/686 sayıl ile;

Medeni Kanunun 18. maddesinde "Karı ve kocadan her birinin kan hısımları diğerinin aynı derecede sıhri hısımları olur" hükmü yer almaktadır.

Bu madde hükmüne göre enişte kayınbiraderin sıhri hısmı olmadığından eniştesi aleyhine hırsızlık suçunu işleyen sanık hakkında TCK.nun 524/son maddesi uygulanmaz" biçimindeki açıklamalarla önceki hükümde direnmiştir.

Bu hükmün de sanık vekili tarafından temyiz edildiğinden dosya Yargıtay C. Başsavcılığının temyiz isteminin reddini isteyen 28.3.1994 gün ve 6/63440 Sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu gereği konuşulup düşünüldü.

 

KARAR : İncelenen dosyaya göre:

Sanık vekili 28.6.1993 tarihinde yüzüne karşı tefhim edilen hükmü 6.7.1993 tarihin'de temyiz etmiştir.

Temyiz incelemesinin yapılabilmesi için açılmış bir temyiz davasının varlığı gerekir. Yargılama Yasası temyiz davası açılmasını iki koşula bağlamıştır.

Bunlar;

a) İstek Koşulu: Temyiz davasının kendiliğinden açılmaması bir isteğe gerek duyulması kuralıdır. Davasız yargılama olamayacağı ilkesi de bunu gerektirir. Bu kuralın ayrıcalığını kendiliğinden temyize tabi cezalar oluşturur.

b) Süre Koşulu: Temyiz davası belli bir süre içerisinde açılmalıdır. CMUK.nun 310. maddesine göre bu süre hükmün tefhim veya tebliğinden itibaren bir haftadır. Süre hesabında tefhim veya tebliğ günü nazara alınmaz. Son gün resmi tatile rastlarsa süre ertesi günü çalışma saati bitiminde sona erer.

Bu iki koşula uygun temyiz davası yoksa, yukarıda açıklanan ayrıcalık dışında hükmün Yargıtay'ca denetlenmesi olanaklı değildir.

İncelenen dosyada direnme hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin bir haftalık Yasal süreden sonra verildiği saptandığına göre temyiz isteminin reddine karar verilmelidir.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle sanık vekilinin temyiz isteminin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca istem gibi (REDDİNE), oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972