 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
Esas no : 1994/268
Karar no : 1994/286
Tarih : 14.11.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : 213 Sayılı Yasaya aykırı davranışta bulunmak suçundan sanık Zülfikar Kocaman'ın beraatine ilişkin Seydişehir Asliye Ceza Mahkemesince verilen 2.4.1993 gün ve 12/47 sayılı hükmün katılan hazine vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesi 25.11.1993 gün ve 4026/5071 sayı ile;
Toplanan delillere ve tutanakların içeriğine nazaran sanığa isnat edilen suçun yasal unsurları itibariyle oluştuğu gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi" isabetsizliğinden kararı bozmuştur.
Yerel Mahkeme ise 21.1.1994 gün ve 1993/233 - 1994/5 sayı ile;
Sanığın eylemi cürümdür. Cürümde kastın yokluğu suçun oluşmasını engelleyeceğinden kendisi cezaevinde iken ve çocuğu hasta olduğu günlerde sütünü yardım için taşıyanların irsaliye düzenlemeleri sanığın suçlanmasını gerektirmez" biçimindeki açıklamalarla önceki hükümde direnmiştir.
Bu hüküm de katılan hazine vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden dosya Yargıtay C.Başsavcılığının onama istekli 11.10.1994 gün ve 94016683 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR : İncelenen dosyaya göre;
Taşımacılık yapan vergi mükellefi sanığın bir hesap dönemi içinde iki kez sevk irsaliyesi düzenlemediği iddiasıyla açılan davada Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık sanığa yüklenen suçun unsurları itibariyle oluşup oluşmadığına ilişkinse de 6.7.1994 tarihinde yürürlüğe giren 4008 sayılı Yasanın 19 ncu maddesiyle değiştirilen 213 Sayılı Yasanın 358 nci maddesine göre sevk irsaliyesi düzenleme eylemi suç olmaktan çıkarılmıştır.
İncelenen dosyada sanığın yüklenen suçtan beraatine karar verildiği saptandığına göre sonucu itibariyle doğru olan Yerel Mahkeme direnme hükmünün açıklanan bu değişik gerekçeyle onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Sonucu itibariyle beraat kararı doğru olduğundan Yerel Mahkeme direnme hükmünün yukarıda açıklanan değişik gerekçeyle istem gibi ONANMASINA, 14.11.1994 günü oybirliğiyle karar verildi.