DAVA : Sahtecilik suçundan sanık Rıza Bintepe'nin TCK.nun 342/1, 59 ve 36. maddeleri uyarınca 1 sene 8 ay ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesince verilen 9.2.1990 gün ve 1986/191- 1990/8 sayılı hükmün Özel Dairece "suçun sübuta ermediğinden" bahisle bozulması üzerine Yerel Mahkeme 24.4.1991 gün ve 54/59 sayı ile önceki hükümde direnmiştir.

Sanık vekili ve C. Savcısının temyizi üzerine dosyayı inceleyen;

Yargıtay Ceza Genel Kurulu 24.2.1992 gün ve 16/39 sayı ile "En son sözün sanığa verilmemesi" isabetsizliğinden direnme kararını bozmuştur.

Bozma kararına uyarak gereğini yerine getiren Yerel Mahkeme ise 17.4.1992 gün ve 35/34 sayı ile önceki kararını tekrarlayıp yeniden direnmiştir.

Bu hükümde sanık vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden dosya Yargıtay C. Başsavcılığının bozma istekli 15.2.1992 gün ve 6/52800 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : İncelenen dosyaya göre;

24.4.1991 gün ve 54/59 sayılı direnme kararının Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.2.1992 gün ve 34/35 sayılı kararıyla bozulması üzerine Yerel Mahkeme bozma gereğini yerine getirerek yeniden aynı kararı vermiştir.

Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen karar bir bozma kararıdır. Bu nedenle direnme kararı tümüyle ortadan kalkmıştır. Artık Yerel Mahkeme yeni ve değişik bir karar vermekte serbesttir. Nitekim Yerel Mahkeme Ceza Genel Kurulu kararında açıklanan bozma nedenini, yerine getirerek yeni bir karar vermiştir. Hukuken direnme kararı niteliğinde olmayan bu yeni kararın Özel Dairece incelenmesi gerekir. Aksi halde bir kararı Özel Daire incelemeden Ceza Genel Kurulunun incelemesi gibi bir durum ortaya çıkar ki buna yargılama yasası mesağ vermez.

Kaldı ki Yerel Mahkeme bozulan ilk kararında 9.2.1990 tarihli celsede gösterilen savunma tanıklarının neden dinlenip dinlenilmediğini hiç tartışmadığı halde direnme kararında bu hususu tartışarak olayda TCK.nun 347. maddesinin uygulama koşulları bulunmadığı sonucuna ulaşmıştır. İlk kararda, yer almayan yeni ve değişik gerekçelere dayanmak niteliği itibariyle direnme kararı olmayıp bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir karardır. Yerel Mahkemenin bozmadan sonra gösterdiği ve bozulan kararındaki gerekçeden farklı ve genişletilmiş olan değişik bu gerekçenin öncelikle Özel Dairece incelenmesine karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın incelenmek üzere Özel Daireye ( GÖNDERİLMESİNE ) 8.3.1993 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972