 |
T.C.
YARGITAY
CEZA GENEL KURULU
E. 1993/637
K. 1993/57
T. 08.03.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA VE KARAR : Sahtecilik suçundan sanık Rıza Bintepe'nin TCK.nun 342/1, 59 ve 36. maddeleri uyarınca 1 sene 8 ay ağır hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Ödemiş Ağır Ceza Mahkemesince verilen 9.2.1990 gün ve 1986/1911990/8 sayılı hükmün Özel Dairece "suçun sübuta ermediğinden" bahisle bozulması üzerine Yerel Mahkeme 24.4.1991 gün ve 54/59 sayı ile önceki hükümde direnmiştir.
Sanık vekili ve C. Savcısının temyizi üzerine dosyayı inceleyen;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu 24.2.1992 gün ve 16/39 sayı ile "En son sözün sanığa verilmemesi" isabetsizliğinden direnme kararını bozmuştur.
Bozma kararına uyarak gereğini yerine getiren Yerel Mahkeme ise 17.4.1992 gün ve 35/34 sayı ile önceki kararını tekrarlayıp yeniden direnmiştir.
Bu hükümde sanık vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden dosya Yargıtay C. Başsavcılığının bozma istekli 15.2.1992 gün ve 6/52800 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY CEZA GENEL KURULU KARARI:
İncelenen dosyaya göre;
24.4.1991 gün ve 54/59 sayılı direnme kararının Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.2.1992 gün ve 34/35 sayılı kararıyla bozulması üzerine Yerel Mahkeme bozma gereğini yerine getirerek yeniden aynı kararı vermiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen karar bir bozma kararıdır. Bu nedenle direnme kararı tümüyle ortadan kalkmıştır. Artık Yerel Mahkeme yeni ve değişik bir karar vermekte serbesttir. Nitekim Yerel Mahkeme Ceza Genel Kurulu kararında açıklanan bozma nedenini.yerine getirerek yeni bir karar vermiştir. Hukuken direnme kararı niteliğınde olmayan bu yeni kararın Özel Dairece incelenmesi gerekir. Aksi halde bir karan Özel Dalre incelemeden Ceza Genel Kurulunun incelemesi gibi bir durum ortaya çıkarki buna yargılama yasası mesağ vermez.
Kaldı ki Yerel Mahkeme bozulan ilk kararında 9.2.1990 tarihli celsede gösterilen savunma tanıklarının neden dinlenip dinlenilmediğini hiç tartışmadığı halde direnme kararında bu hususu tartışarak olayda TCK.nun 347. maddesinın uygulama koşulları bulunmadığı sonucuna ulaşmıştır. İlk kararda, yer almayan yeni ve değişik gerekçelere dayanmak niteliği itibariyle direnme kararı olmayıp bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir karardır. Yerel Mahkemenin bozmadan sonra gösterdiği ve bozulan kararındaki gerekçeden farklı ve genişletilmiş olan değişık bu gerekçenin öncelikle Özel Dairece denetlenmesi gerekir.
Bu itibarla hukuken yeni olan bu kararın açıklanan nedenlerle Özel Dairece incelenmesine karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın incelenmek üzere Özel Daireye ( GÖNDERİLMESİNE ) oybirliğiyle karar verildi.