DAVA : Mal beyanında bulunmamak suçundan sanık Arif'in İİY.nın 337. maddesi uyarınca 10 gün hafif hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin, Ulucra İcra Ceza Mahkemesi'nce 17.3..1993 gün ve 1-6 sayı ile verilen kararın, sanık tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen;

Yargıtay 8. Ceza Dairesi'nce 22.6.1993 gün ve 6438-7432 sayı ile,

(Takip konusu borcun miktarına ve alacaklının, borçlunun maaşı olduğunu bildiğinin anlaşılmasına göre hakkında yazılı şekilde karar verilmesi) isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.

Yerel Mahkeme ise 23.9.1993 gün ve 9-13 sayı ile; duruşmada hazır bulunan sanıklar son sözünü sormayarak, sanık 2022 sayılı Yasa uyarınca İİY.nın 82. maddesine göre haczi kabil olmayan malüllük maaşı aldığından, borçlunun haczi kabil mallarının alacaklı tarafından bilindiği söylenemez, açıklamasıyla önceki kararda direnmiştir.

Bu karar da, sanık müdafii tarafından süresinde temyiz edildiğinden, dosya Yargıtay C. Başsavcılığı'nın "Bozma" istekli 20.12.1993 gün ve 8/80892 sayılı tebliğnamesiyle, Yargıtay 1. Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulu'nca okunduğu gereği konuşulup düşünüldü:

 

KARAR : İncelenen dosyaya göre,

1- CYUY.nın 251. maddesi uyarınca "En son söz sanığındır" Nitekim, maddenin son fıkrasında, "sanık namına müdafi tarafından müdafada bulunulsa dahi müdafaya ilave edecek bir şeyi olup, olmadığı sanığı sorulur" hükmü yer almaktadır. Bu hüküm gereğince duruşma mutlaka sanığın son sözü ile bitirilecektir. Arada herhangi başka bir usul işleminin yapılması halinde yeniden sanıktan son sözü sorulmalıdır. Bu ilke önce iddia makamını temsil edenlerin, daha sonra da savunmanın görüşünü açıklaması gerektiği yolunda benimsenen evrensel ilkeye de uygundur. Savunma hakkı ile ilgili olan bu usul kuralı buyurucu nitelikte olup, uyulmaması yasaya mutlak aykırılık oluşturur.

İnceleme konusu dosyada, duruşmada hazır bulunan sanıktan son sözü sorulmadan yargılamaya son verilmiştir. İlk kez hüküm kurulurken son  sözün sanığa verilmesi kuralı, bozmadan sonra sürdürülen yargılamada da aynen geçerlidir. Çünkü, her iki hal de son soruşturma aşamasının değişik evreleridir. Bozmadan önce bu kural geçerlidir, bozmadan sonra bu kurala uyulması gerekmez biçimindeki düşüncenin yasal hiçbir dayanağı yoktur.

Bu itibarla direnme kararının öncelikle bu sebepten oyçokluğuyla bozulmasına karar verilmelidir.

2- Ancak, sanığın üzerine yüklenen mal beyanında bulunmamak suçu, 6 aylık zamanaşımı süresine tabidir. 9.3.1939 gün ve 22/31 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre, suç tarihinden itibaren bir sene içerisinde karar verilmesi gerekmektedir. Bu bir senelik sürenin ister başlarında, ister sonlarında karar verilmiş olsun zamanaşımı süresi kesilerek, altı aylık asli zamanaşımı süresi işlemeye başlar.

Bu durumda, inceleme konusu olaya bakıldığında, ilk kararın verildiği 17.3.1993 tarihinden itibaren altı aylık asli zamanaşımı süresi işlemeye başlamış ve son kararın (direnme kararı) verildiği 23.9.1993 tarihinde zamanaşımı süresi dolmuştur. Bu nedenlerle hükmün bozulmasına ve bozma yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CYUY.nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, kamu davasının ortadan kaldırılmasına (düşürülmesine) karar verilmelidir.

 

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, direnme kararının birinci sebep yönünden oyçokluğuyla, ikinci sebep yönünden oybirliğiyle BOZULMASINA, CYUY.nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak kamu davasının ZAMANAŞIMI SEBEBİYLE ORTADAN KALDIRILMASINA oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972