 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
Esas No: 1993/28
Karar No: 1993/50
Tarih: 08.03.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Geceleyin konut dokunulmazlığını bozmak suçundan sanık Ali Çelik'in T.C.Y.nun 193/2 ve 647 Sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 900.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Nazilli Asliye Ceza Mahkemesince verilen 1.4.1991 gün ve 117/251 sayılı hükmün sanık vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesi 30.1.1992 gün ve 1991/7713-1992/361 sayı ile;
"..Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak, konutun merdivenle çıkılan giriş kapısına kadar mağdurlarca herkese çıkma izni verilip verilmediğinin kapıda zil tokmak benzeri araçlar ve köydeki geleneklerde gözetilerek araştırılması eğer burası çıkılabilecek bir yer ise sanığın bu kapıdan içeri girmek için zorlamada bulunduğu kabul edilmesi karşısında eyleminin TC. Yasasının 193/2, 61 maddelerine uyabileceğinin düşünülmesi gerekirken eksik soruşturma ve yetersiz gerekçeyle hüküm kurulması" isabetsizliğinden kararı bozmuştur.
Yerel Mahkeme ise 15.4.1992 gün ve 166/268 sayı ile;
"Müdahil ile aynı bahçe içinde oturan sanığın olay günü müdahilin üç basamaklı merdivenle çıkılan giriş kapısını tekmeleyip açması için ısrar ettiği saptanmıştır.
Sanığın meşru olmayan maksatla çıkıp müdahilin huzur ve sükununu bozduğu bu yer evin müştemilatı sayılan yerlerden olduğundan tamamlanmış suçtan cezalandırılması yerindedir." biçimindeki açıklamalarla önceki hükümde direnmiştir.
Bu hüküm de sanık vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden dosya Yargıtay C. Başsavcılığının onama istekli 10.2.1993 gün ve 4/44438 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nca okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İncelenen dosyaya göre,
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık sanığa yüklenen geceleyin konut dokunulmazlığını bozma suçunun tamamlanıp tamamlanmadığına ilişkindir.
Zilyetlik ve mülkiyet hakkı esasına dayanmayan konut dokunulmazlığını bozma suçu hürriyet aleyhine işlenen suçlardandır. Failin zorla konut veya eklentisine girmesi veya rızaen girdikten sonra istenmesine rağmen çıkmaması ile suç oluşur.
İncelenen maddi olayda mağdurla aynı bahçe içinde ayrı ayrı bölümlerde oturan sanığın olay günü mağdura ait evin giriş kapısını zorlayıp içeri girmek istediği saptandığına göre mağdurun 3 basamaklı merdivenle çıkılan giriş kapısına kadar herkese çıkma izni verip vermediğinin, kapıda zil tokmak veya benzeri alet bulunup bulunmadığının köydeki geleneklerde gözetilerek araştırılması eğer burası herkesin çıkabileceği bir yer ise içeri girmek için kapıyı zorladığı tesbit edilen sanığın eyleminin eksik teşebbüs aşamasında kaldığının kabulü gerekirken açıklanan bu hususlar araştırılmadan eksik soruşturmayla tamamlanmış suçtan cezalandırılmasında isabet görülmemiştir.
Bu nedenle Yerel Mahkeme direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
Çoğunluğun bozma gerekçesine katılmayan kurul üyeleri "Olayda araştırılacak husus bulunmamaktadır. Sanığın TCK.nun 193/2 ve 61. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekir." diyerek hükmün bu nedenle bozulması, bir kısım üyeler ise direnme hükmünün haklı nedenlere dayandığını belirterek Onanması yönünde oy kullanmışlardır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle yerel mahkeme direnme hükmünün isteme aykırı olarak (BOZULMASINA), 8.3.1993 gününde oyçokluğuyla karar verildi.