 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1991/3-72
K: 1991/100
T: 01.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ORMAN SUÇU (ORMAN KANUNUNUN 91. MADDESİNİN SON FIKRASI)
ÖZET: 2896 sayılı Kanun ile değişik 6831 sayılı Orman Kanununun 91. maddesinin son fıkrasında; yasa koyucu suç yerini değil, orman için köyde oturanları nazara atmış, orman içi köylülerinin, köylerinin sınırları içinde suç işlemeleri halinde, diğer köylülere göre daha az ceza ile cezalandırılmalarını kabul etmiştir. Suç konusu olayda, Orman İşletmesinin yazısında suçun işlendiği ve sanıkların oturdukları köyün "orman dışı köyü" olduğu bildirildiğinden, sanıklar hakkında Orman Kanununun 91/son maddesinin uygulanması gerekmektedir. Bu itibarla direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
(6831 s. OK. m. 91/2, 91/son)
Dikiliden yakacak niteliğinde ağaç kesmek suçundan sanıklar Ali, Ahmet, (A.K.), İsmail ve Ömer'in 6831 sayılı Orman Yasasının 91/2-9; 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca 30.000 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmalarına, tazminat ve nisbi harç tayinine ilişkin, (Tosya Sulh Ceza Mahkemesi)nce verilen 6.6.1989 gün 699/280 sayılı hükmün C. Savcısı tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesi, 3.5.1990 gün 11859/4858 sayı ile;
"Orman İşletme Müdürlüğünün 31.3.1987 tarihli yazısında, Zincirlikuyu Köyü'nün orman içi köyü olmadığı bildirilmesine göre, sanıklar hakkında Yasanın 91/son maddesinin de uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi"
İsabetsizliğinden hükmü bozmuş, Yerel Mahkeme ise, 19.6.1990 gün 117/178 sayı ile;
"Sanıklar, Zincirlikuyu Köyü nüfusuna kayıtlı olup aynı köyde ikamet etmektedirler. 91/son fıkranın uygulanabilmesi için ilk şart, suçun işlendiği yerin orman içi köy sınırları içinde olmasıdır. Orman İşletme Müdürlüğü yazısında bu köyün orman dışı köy olduğu ve suçun köy sınırları içinde işlendiği belirtildiğine göre sözü edilen hüküm uygulanamaz" gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.
Bu hükmün de Yargıtay'ca incelenmesi davaya katılan vekili tarafından süresinde istenildiğinden dosya Yargıtay C. Başsavcılığı'nın bozma istemli 19.2.1991 tarihli tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
İkamet ettikleri köyün mülki hudutları içinde kalan ormandan hayvanlarına yedirmek için ağaç keserken yakalanan sanıkların, Orman Yasasının 91/ 2, 9. maddesi gereğince cezalandırılmalarına karar verilen olayda, Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluş ve sübutta bir ihtilaf bulunmamaktadır. Uyuşmazlık, sanıklar hakkında Orman Yasasının 91. maddesinin son fıkrasının uygulanıp uygulanamayacağına ilişkindir.
2896 sayılı Yasa ile değişik, 6831 sayılı Orman Yasasının 91. maddesinin son fıkrasında; "14. maddedeki suçları, suçun işlendiği orman içi köy nüfusuna kayıtlı ve fiilen bu köyde oturanlar dışındakilerin işlemesi halinde yukarıdaki cezalar iki misli artırılır" hükmü yer almaktadır.
Orman Yasası ile; orman içi köyünde oturan ve burada nüfusa kayıtlı olanlar lehine özel hükümler getirilmiştir. örneğin, 31 ve 32. maddelerde, mülki hudutları içinde devlet ormanı bulunan köylerde, bu köy nüfusuna kayıtlı ve köyde oturan ihtiyaç sahiplerine emval verilebileceği kabul edilmiştir. Yine, ormanda kesim ve istihsal işlemleri de öncelikle orman köylüleri tarafından yerine getirilmekte ve maliyet bedeli üzerinden kendilerine yakacak odun verilmektedir. Uyuşmazlığa konu hüküm de, orman içi köylüleri lehine düzenlenmiş hükümlerdendir. Maddeye göre; köyün, orman için köyü olması, suçun bu köy sınırları içindeki ormandan işlenmesi, failin bu köy nüfusuna kayıtlı olması ve fiilen bu köyde oturması hallerinde ceza artırılmayacak, bu koşullardan birinin gerçekleşmemesi halinde ise ceza, iki misli. artırılacaktır. Fıkranın uygulanabilmesi için suçun işlendiği yerin orman için köyü olması şart değildir. Suçun, orman kenarı veya orman dışı köylerde işlenmesi halinde, failin o köyde oturup oturmadığına bakılmaksızın, sözü geçen fıkra ile uygulama yapılmalıdır. Yasa koyucu suç yerini değil, orman içi köyde oturanları nazara almış, orman içi köylülerinin, köylerinin sınırları içinde suç işlemeleri halinde, diğer köylülere göre daha az ceza ile cezalandırılmalarını kabul etmiştir.
Maddi olayda, Orman İşletmesinin 31.3.1987 tarihli yazısında suçun işlendiği ve sanıkların oturdukları köyün "Orman dışı köyü" olduğu bildirildiğinden, sanıklar hakkında Orman Yasasının 91/son maddesinin uygulanması gerekmektedir. Bu itibarla, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
Sonuç: Açıklanan nedenlerle, Yerel Mahkeme direnme hükmünün istem gibi (BOZULMASINA), 1.4.1991 günü oybirliğiyle karar verildi.