 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1990/88
K: 1990/112
T: 09.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Fevzi'nin beraatine ilişkin, (Van Sulh Ceza Mahkemesi)nce 24.11.1988 gün 182461698 sayı ile verilen hükmün, C. Savcısı tarafındantemyizi üzerine, dosyayı inceleyen 2. Ceza Dairesi, 24.1.1988 gün ve 6/202 sayı ile;
(1 - Şikayetçinin iddiası, tanıklar Sevinç ve Hüsnü'nün iddiaya uygun beyanları ve dosya içeriği ile doğrulandığı halde delil yokluğu nedeniyle beraet karar verilmesi.
2 - ..... isabetsizliğinden hükmü bozmuş,
Yerel Mahkeme, 2.11.1989 gün 99/548 sayı ile; (2) numaralı usuli bozmaya uyarak gereğini yapmış 1 numaralı bozmaya ise, karar yerinde yazılı gerekçe ile direnmiştir.
Bu hükmünde, C. Savcısı tarafından süresinde temyiz edilmesi üzerine, dosya, C. Başsavcılığı'nın "Bozma" isteyen 22.3.1990 gün 14348 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Yerel Mahkeme ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlığın konusunu, suçun sübuta erip ermediği hususu oluşturmaktadır.
Adresi saptanamadığı için duruşmada dinlenemeyen şikayetçi; hazırlık soruşturması sırasındaki anlatımında; "...sanık Fevzi'nin çalıştığım Van Genelevi'ne telefon ederek, (Seni ve çocuklarını öldüreceğim, başına kötü işler açacağım) diyor. Bu olayda tanıklar Sevinç ve bekçi Hüsnü'nün bilgileri var" demektedir.
Şikayetçinin bu anlatımı, tarafsız kamu tanıkları Sevinç ve Hüsnü'nün aşamalardaki yeminli anlatımları ile doğrulanmaktadır.
O halde sanığa yüklenen suç sübuta ermiştir. Yerel Mahkeme direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
Karşı oy kullanan kurul Üyesi D.Tavil;direnme kararının haklı nedenlere dayandığını ileri sürmüştür.
SONUÇ : Açıklanan nedenle, C. Savcısının temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden direnme hükmünün BOZULMASINA, 9.4.1990 gününde 2/3'ü aşan oyçokluğuyla karar verildi.
