 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1990/216
K: 1990/223
T: 08.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Sanık Erdoğan Kızılkaya'nın TCK.nun 142/4, 59, 2911 Sayılı Yasanın 28/1 TCK.nun 59,537/2 ve 59. maddeleri uyarınca 1 sene 8 ay ağır hapis, 1 sene 3 ay hapis, 8333 lira ağır para, 10 ay hafif hapis 4166 lira hafif para cezalarıyla cezalandırılmasına yasa dışı örgüte girmek suçundan beraatine sanıklar Hamdi Kayısı, Sami Demirci ve Orhan Şenol'un 2911 sayılı yasanın 28/1 TCK.nun 59,537/2 ve 59. maddeleri uyarınca 1 er sene 3 er ay hapis 8333 lira ağır para 10 ar ay hafif hapis ve 4166 şar lira hafif para cezalarıyla cezalandırılmalarına ilişkin Kayseri Devlet Güvenlik Mahkemesinden verilen 18.11.1989 gün ve 14/27 sayılı hüküm sanıklar vekilinin temyizi üzerine 9. Ceza Dairesince incelenerek 25.1.1990 gün ve 989/3864-990/381 sayı ile
1 - Sanıklardan Erdoğan Kızılkaya legal olarak yayınlanan ve suç tarihinde toplatılma kararı bulunmayan dergi fotokopisinden bir adedini evinde bulundurup bir adedini de arkadaşına vermesinden ibaret kalan eyleminde TCK.nun 142/4. maddesinde gösterilen suçun kanuni unsurları itibariyle oluşmadığının gözetilmemesi,
2 - Öğrenci olan tüm sanıkların dernek kurmak isteklerinin kabul edilmemesi üzerine okul yemekhanesinde yemek boykutuna katılmaktan ibaret eylemlerinin 2911 sayılı Kanunun 28/1. maddesindeki suçu oluşturmayacağının nazara alınmaması,
3 - Mevcut delillerin sanıklardan Sami, Erdoğan ve Hamdi'nin TCK.nun 537. maddesi ile cezalandırılmasına yeterli olmadığı halde yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
4 - Kabule ve uygulamaya görede tüm sanıklar haklarında pankart asmak suçundan dolayı (asılan pankartların içerikleri itibariyle siyası ve ideolojik nitelikte olmadığı nazara alınarak) TCK.nun 537. maddesinin 8. fıkrasının uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi isabetsizliğinden bozulmuştur.
Yerel Mahkeme ise 9.5.1990 gün ve 11/93 K.sayı ile (2-3-4) nolu bozma nedenlerine uyup gereğini yerine getirdikten sonra (1) nolu bozma nedenine karşı karar yerindeki gerekçelerle önceki hükümde direnmiştir.
Bu hükümde sanık vekili tarafından süresinde temyiz edildiğinden dosya C. Başsavcılığının bozma isteyen 9.7.1990 gün ve 2840 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığı gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İncelenen dosyaya göre;
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık sanık Erdoğan Kızılkaya'nın eyleminde komünizmi övme suçunun yasal unsurlarının bulunup bulunmadığına ilişkindir.
"Övme" bir kimsenin her hangi bir fikrin benimsetilmesi, iyi gösterilmesi için, yapacağı methüsenalarla başkalarını etkilemeye çalışmasıdır. Onu iyi gösterme, varlığını duyurma, teşhir ve muteberiyetini ifade ve izhar ile savunup iyi göstererek değerini yükseltmektir.
Sanık Erdoğan Kızılkaya'nın suç konusu dergi fotokopilerle saptanmışsa da bu fotokopileri verirken içindeki yazıları benimsememesi için doğru bulduğunu söyleyip Orhan Şenol'u etkilemeye çalıştığına ilişkin dosyada her hangi bir delil bulunmamaktadır.
Bu nedenle sanık Erdoğan Kızılkayanın legal olarak yayınlanan ve suç tarihinde toplatma kararı bulunmayan dergi fotokopisinden bir adedini evinde bulundurup bir adedini de mücerret arkadaşına vermesinden ibaret eyleminde komünizmi övme suçunun yasal unsurları bulunmadığından Özel Daire bozma kararı yerindedir. Yerel Mahkeme direnme hükmünün bozulmasına, bozmaya uyularak sanıklar Erdoğan Kızılkaya ve Orhan Şenol haklarında pankart asmak suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin komünizmi övme suçuna ilişkin direnme hükmünün bozulmasına,
Bozmaya uyularak sanıklar Erdoğan Kızılkaya ve Orhan Şenol haklarında pankart asmak suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinin incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesine istem gibi 8.10.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.