DAVA : Satmak amacıyla sahte altın bulundurmak suçundan sanık Ahmet'in beraatine, sanık, altınların taklit olduğunu bilmeden aldığından ve müsaderesi halinde bundan dolayı zarara uğrayacağından, mağduriyetine maydan verilmemesi bakımından, altınların masrafı kendisinden karşılanmak suretiyle darphanede eritilip, külçe halinde veya başka türlü basılarak kendisine iadesine dair, (Yozgat Ağır Ceza Mahkemesi)nce, 11.7.1988 gün ve 4/132 sayı ile verilen hükmün, yerel C. Savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen 8. Ceza Dairesi, 8.11.1988 gün 7885/8793 sayı ile;

(C. Savcısının aleyhe bulunan temyizinin hükmün tamamını kapsadığı kabul edilmiştir.

Oluşa, dosyadaki kanıtlara ve 192 adet altın bulundurulmasının tedavüle koyma amacına yönelik bulunmasına göre, sanığın mahkumiyeti ile altınların zoralımına karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde beraat kararı verilerek sahte altınların sanığa iadesine karar verilmesi) isabetsizliğinden bozmuştur.

Bu karara karşı, 1.12.1988 gün ve 132 sayı ile itiraz yoluna başvuran C. Başsavcılığınca:

(Olayda çözümlenmesi gereken sorun; C.Savcısının temyiz nedenine göre hükmün beraate ilişkin kısmının kesinleşmiş olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.

Suça konu altınların sahteliği konusunda herhangi bir şüphe mevcut değildir.

Sanık, altınlardaki sahteciliği bilebilecek durumda bulunmaması gerekçesiyle, talebe uygun olarak beraat ettirildiğinden, sanığın müsnet suçtan beraat ettirilme nedeni ile, taşınmazı ve bulundurulmasının mücerret suç teşkil etmesi karşısında sahte altınların sanığa iadesi arasında bağlantı bulunmadığından ve hüküm C. Savcısı tarafından, sahte altınların sanığa iadesine karar verilmesindeki yolsuzluğa hasren temyiz edilmiş olduğundan, hükmü sanığın beraatine ilişkin kısmının kesinleşmiş olduğu kanatındayız.

Bu itibarla, Özel Daire kararının kaldırılarak, hükmün münhasıran sahte milli ziynet altınlarının zoralımına karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde sanığa iadesinin yasa ve usule aykırı bulunması nedeniyle bozulması) talep olunmuştur.

Zoralım, kanunda yazılı durumlarda belirli malların mülkiyet hakkının sahiplerinden alınarak Devlete geçmesini sağlayan ve bazan ceza, bazan da tedbir olarak uygulanan bir yaptırımdır. TCK.nun 36. maddesinin 1. fırasında suçta kullanılan eşyanın zoralımı bir ceza olarak öngörülmüştür. Gerçekten bu fıkraya göre, suçta kullanılan eşyanın zoralımı için mahkumiyet şart olduğu gibi eşyanın faile ait olması da gereklidir. Buna karşılık aynı maddenin 2. fıkrasında "kullanılması, yapılması, taşınması, bulundurulması cürüm veya kabahat teşkil eden eşya bir ceza mahkumiyeti olması ve aile ait bulunmasa bile mutlaka zapt ve müsadere olunur" diyerek zoralımı bir tedbir olarak düzenlenmiştir (Prof. Dr. Kayıhan İçel, Kaçakçılıkta Kullanılan 3. Kişilere Ait Taşıtların Zoralımı, İÜHM., 1980, S: 1-4; Turhan Tufan Yüce, Ceza Hukuku Dersleri, 1982, S: 126-129; T. Taner, S:640).

4.6.1936 gün ve 12/14 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararıyla "Ceza Kanunu bakımından ceza ile birlikte mevzuu bahsolduğu yerlerde ceza mahkumiyetinin hukuki neticelerinden olan müsadere keyfiyeti esas davadan ayrı ve müstakil bir dava halinde esası tetkike vazifeli olan sulh veya asliye mahkemeleri nezdinde mutlak surette tetkik mevzuu olabileceği gibi, Temyiz Mahkemesi nezdinde de yine mutlak suretle kabili tetkik bulunduğuna ve bu sahada aranca temyiz kaabiliyeti haddinin tayini bahsinden Ceza Muhakameleri Usulü sakıt bulunmasından dolayı Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanununun medari tatbik bulunduğu" hüküm altına alımıştır.

Yerel mahkeme hükmü, Yerel C. Savcısı tarafından "Suça konu altınların taklit olduğu anlaşılmasına göre, TCK.nun 36. maddesi gereğince zoralımına karar verilmesi gerekirken iadesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır" denilmek suretiyle temyiz edilmiştir.

Görüldüğü gibi, yerel C. Savcısı, sanığın beraatine karar verilmesinin yasaya akırı olduğunu ileri sürmemekte; başka bir deyişle sanığın mahkumiyetine karar verilmesine bağlantılı olarak, TCK.nun 36/1. maddesi gereğince altınların müsaderesine karar verilmesini istememekte; 36/2. madde hükmünün gözönünde tutularak, tedbir mahiyetinde altınların zoralımına karar verilmemesinin yasaya aykırı olduğunu vurgulamaktadır. Bu nedenle ceza uygulaması yönünden sanık aleyhine bir temyizin varlığından sözedilemeyeceğinden, C. Başsavcılığı itirazının kabulüne karar verilmelidir.  Çoğunluk görüşüne katılmayan Üyeler: (Müsaderesine karar verilmesi istenen altınlar sanığa ait olduğuna göre, yerel C. Savcısınca aleyhe temyiz yoluna başvuruldğunda kuşku bulunmamaktadır) diyerek, itirazın reddine karar verilmesi gerektiği yolunda oy kullanmışlardır.

 

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle C. Başsavcılığı'nın itirazının kabulü ile, 8. Ceza Dairesi'nin 8.11.1988 gün ve 7885/8793 sayılı bozma kararının KALDIRILMASINA, sahte milli ziynet altınlarının TCK.nun 36/2. maddesi gereğince zoralımına karar verilmemesi isabetsizliğinden Yerel mahkeme hükmünün BOZULMASINA, 20.2.1989 gününde ve 3/2'yi geçen oyçokluğuyla karar verildi.  

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972