 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1989/147
K: 1989/209
T: 29.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Belgesi bulunmadığı halde ödünç para vermek suretiyle tefecilik yapmak suçundan sanık Mehmet'in berraatine ilişkin (Ankara 4. Asliye Ceza Mahkemesi)nce 7.12.1987 gün ve 424-616 sayı ile verilen hükmün şikayetçi tarafından temyizi üzerine, dosyayı inceleyen 7. Ceza Dairesi, 30.3.1989 gün ve 5495-2748 sayı ile;
(Davanın mahiyeti itibarı ile katılan sıfatını kazanması mümkün olmayan şikayetçinin hükmü temyize de yetkisi bulunmadığından temyiz isteminin reddine karar vermiş,
C. Başsavcılığı ise, 2.5.1989 gün ve 36 sayı ile;
Şikayetçiye davaya katılma hakkı tanınmalıdır. Zira ilerde sanık bu suçtan beraat ettiği takdirde, şikayetçinin iftira suçundan takibata uğraması söz konusu olabilecektir. Kaldı ki şikayetçi ödemek zorunda kaldığı paranın büyük bir kısmının faiz olduğunu ileri sürmektedir. Bu hususu kanıtlayabilmesi içinde davaya katılan olarak kabulü gerekir. Zarar kavramını geniş olarak yorumlarsak suçun mağduru zarara uğramıştır. Bu itibarla davada katılan sıfatını kazanmalıdır gerekçesiyle itiraz etmiştir.
Dosya, C. Başsavcılığı'nca 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nda okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İncelenen dosyaya göre;
Sanığın 90 sayılı KHK. hükümleri uyarınca izin belgesi olmaksızın şikayetçilere 300.000 TL. ödünç verdiği, karşılığında faiz alarak tefeçilik yaptığı iddiasıyla kamu davası açılmış, Yerel Mahkemece sanık hakkında verilen beraat kararı, şikayetçi Necat tarafından temyiz edilmiştir.
Özel Daire ile C. Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlığın konusu, şikayetçinin bu davada katılan sıfatını kazanıp kazanamayacağı hususudur.
Sanık hakkındaki dava izin belgesi olmaksızın ödünç para vermek suçundan açılmıştır. Sanığın yüklenen bu eyleminden gerçek ya da tüzel kişilerin zarara uğradıkları söylenemez. Ancak, bu tür faaliyetlerin Devletin denetim ve gözetimi altında ve izin belgesi alınmak suretiyle yapılması gerekir. O halde Maliye Hazinesi bu suçlarda katılan sıfatını kazanabilir. İzin almadan ödünç para vermek suretiyle faaliyette bulunduğu iddia edilen sanığın bu eyleminden mağdurun doğrudan doğruya zarara uğradığı söylenemez. Bu itibarla C. Başsavcılığı'nın itirazının reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklandığı üzere C. Başsavcılığı'nın itirazının (REDDİNE) 29.5.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.