DAVA : Sanık, olay tarihinde Tokat Vergi Dairesinde tahsildar olarak görev yapmaktadır. 3700 liralık vergi borcu olan müşteki Abdullah Polat bunu yatırmak için olay günü Vergi Dairesine gelmiş, vezne önüne uzun kuyruk oluştuğunu görünce önceden tanıdığı ve veznede para tahsil eden sanığa makbuzunu sonra alacağını söyleyip parayı vererek gitmiş, bilahare uğrayıp sanıktan 3700 liralık makbuz alarak köyüne dönmüştür.

Aradan bir süre geçtikten sonra müştekinin köyüne gelen Vergi Dairesi Müdürü ile tahsildar, müştekiden vergi borcunu istediklerinde, müşteki ödediğini söyleyerek sanığın verdiği makbuzu ibraz etmiştir. Bu makbuzu alan ilgililer, dairedeki kopyaları ile karşılaştırdıklarında, sanığın müştekiye verdiği makbuzun aslına (3700), dairede kalan ikinci ve üçüncü kopyalarına (370) lira yazdığını belirlemişlerdir.

Oluşta ve subutta özel daire ile yerel mahkeme arasında herhangi bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlığı, sanığın zimmet olan suçu ihtilasen işleyip işlemediği oluşturmaktadır.

Özel Daire kararında da açıklandığı gibi, sanık makbuzun dairede kalan ikinci ve üçüncü kopyalarında ve kayıtlarında bir tahrifat yapmamıştır. Yaptığı hile bu haliyle vergi dairesini aldatıcı nitelikte değildir. Vergi Dairesi mükelleften alacaklı olduğunu kayıtlara göre kesinlikle bilip, tahsile yönelik izlemektedir. Bu oluşa göre eylemi TCK.'nun 202. maddesinde yazılı adiyen zimmet suçunu oluşturur.

Şu hale göre sanığın temyiz itirazlarının kabulü ile yerel Mahkeme direnme hükmünün bozulmasına oybirliği ile karar verilmelidir.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972