 |
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1988/1-318
K: 1988/371
T: 17.10.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
765/m.448,51
Kardeşini öldürmek suçundan sanık S.`nin TCY.nın 449/1, 59. maddesi uyarınca otuz sene ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına ve yirmi yedi bin lira nisbi harç alınmasına ilişkin, Isparta Ağır Ceza Mahkemesi`nden 1.12.1987 gün ve 70/171 sayı ile verilen hükmün sanık tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen 1. Ceza Dairesi, 28.3.1988 gün ve 1437/1247 sayı ile:
1 - Ölenin, sanığın karısı ile ilişkisi olduğu yolunda savunmayı doğrular nitelikleri söylentilerin sanık yararına TCY.nın 51/1. maddesinin uygulanmasını gerektireceğinin düşünülmemesi,
2 - Nisbi harcın 9000 lira yerine fazla tayini isabetsizliğinden bozmuştur:
Bu karara karşı dosyanın gönderildiği yerel mahkeme; karar yerinde yazılı gerekçe ile direnmiştir.
Bu hüküm de re`sen temyize tabi olup, sanık vekili tarafından da süresinde temyizi üzerine dosya C. Başsavcılığı`nın bozma isteyen 21.6.1988 gün ve 1/2203 sayılı tebliğnamesiyle dosya 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu`nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : İncelenen dosya ve kanıtlara göre:
Ölen M. ile sanığın baba bir kardeş oldukları, 1944 yılında baba evinde otururlarken evli olan sanığın askere gitmesinden yararlanan ölenin, sanığın boşadığı karısı H. ile ilişki kurduğu, halı dokuma tezgahı ve iplerini de satarak bundan edindiği para ile bir süre sonra kendisinin de askere gittiği, askerlik dönüşü sanığın öleni evlendirdiği, 1974 senesinde ölen Almanya`ya gidinceye kadar ilişkilerinin sürdüğü, belirtilen tarihte Almanya`ya işçi olarak giden ölenin 1978 senesinde izinli olarak geldiği, sanığın karısı ile birlikte ziyarete gittikleri, 3-4 gün sonra sanık evine geldiğinde karısını evde bulamayınca ölen kardeşine gittiği inancıyla onun evine gittiği, ölen kardeşi ile daha sonraki bir tarihte boşadığı karısı arasındaki gayrimeşru ilişkiyi öğrendiği, bu olaydan sonra evini terkeden karısı H.`yi Isparta Asliye Hukuk Mahkemesi`nin 15.11.1983 gün 325/553 sayılı kararı ile ve terk nedeniyle boşadığı, 1985 yılında kesin dönüş yapıncaya dek ölen kardeşini görmediği, bu tarihte Türkiye`ye dönüş yapan ölenin sık sık sanığın karşısına çıkarak alaylı davranışlarda bulunduğu, olay günü de ekmek kuyruğunda bulunan sanığın ayağına bastığı, bu birikimler karşısında sanığın üzerinde taşıdığı tabancası ile ateş ederek kardeşini öldürdüğü, savunma, savunmayı doğrulayan ve ölen kardeşi ile boşadığı karısı arasındaki ilişkinin köyde yaygın bir şekilde konuşulduğuna ilışkin tanıklar H., N., A., N., S., H., F., E., İ., M., A., K., O., F., H.H., H., M., H. ve muzam kamu tanığı M.`nin anlatımları ve dosya içeriği ile anlaşılmaktadır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasındaki uyuşmazlık olayda tahrik sebebi olup olmadığı hususundadır.
Yukarda açıklanan oluşa bakıldığında, sanığın 1944 yılından olaya kadar süregelen ve yaşamını büyük oranda olumsuz etkileyen, ölenin kendi karısı ile ilişkisi, daha sonra da alaylı davranışlarda bulunması nedeniyle suçu işlediği görülmektedir. Hernekadar TCY.nın 51. maddesinin uygulanmasına esas alınan ölenin eylemleri olay sırasında veya olaydan hemen önce olmamışsa da, suça iten maktulün haksız hareketlerinin psikolojik etkisinin süre geldiğinin saptandığı ahvalde TCY.nın 51. maddesinin uygulanması gerekir. Burada önemli olan, sanığı suç işlemeye iten, onun beyninde şiddetli gazap ve elem uyandıran haksız hareketin etkisini sürdürüp sürdürmediğinin belirlenmesidir. Dosya içeriğine göre; sanık, ölenin açıklanan haksız davranışlarının etkisi altında bu suçu işlemiştir. Başka sebep yoktur. O halde aradan zaman geçmiş olması, TCY.nın 51/1. maddesinin uygulanmasına engel değildir.
Öte yandan tayin edilen 900.000 lira manevi ödence üzerinden % 10 oranında nisbi harca hükmedilmesi gerekir ki, Özei Daire bozması bu bakımdan da yerindedir.
Bu itibarla yerel mahkeme direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle sanık vekilinın temyiz itirazlarının kabulü ile kendiliğinden de yapılan inceleme sonucunda yerel mahkeme direnme hükmünün BOZULMASINA, 17.10.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.