 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 2001/856
K: 2001/4936
T: 27.3.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* GRUP TOPLU İŞ SÖZLEŞMESİNDEN FAYDALANMA
ÖZET: İşyerinde, imza ve yürürlük tarihleri aynı olan işyeri düzeyinde ve grup seviyesinde iki toplu iş sözleşmesi uygulanıyorsa, grup toplu iş sözleşmesinde getirilen haklardan yararlanabilmek için bu sözleşmede belirtilen yönetmeliğin uygulandığı işyerinde çalışmak gereklidir.
(2822 s. TSK. m. 3, 6)
Davacı, ücret farkı, ikramiye ile fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde, davalı K... Takım San. AŞ. ve davacı avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalının temyizine gelince;
a) Davalıya ait işyerinde çalışan 27 işçinin birlikte açmış oldukları bu davada, toplu iş sözleşmesinde öngörülen zammın eksik uygulandığından sözedilerek ücret, ikramiye ve fazla mesai fark alacakları talep edilmiştir. Mahkemece, gurup toplu iş sözleşmesinin 36. maddesinde %21 oranında ücret artışı öngörüldüğü hususu gerekçe gösterilerek isteklerin kabulüne karar verilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, iş yerinde birisi işyeri düzeyinde imzalanarak yürürlüğe giren, diğeri gurup toplu iş sözleşmesi olmak üzere iki ayrı toplu iş sözleşmesi mevcuttur. Her iki toplu iş sözleşmesinin yürürlük ve imza tarihleri aynıdır. İşyeri toplu iş sözleşmesinin 36. maddesinde %11 olarak öngörülen ücret zammı gurup toplu iş sözleşmesinde %21 olarak öngörülmüştür. Ne varki, gurup toplu iş sözleşmesinin 36/A maddesinde sözleşmenin eki mahiyetindeki "iş guruplandırması ve ücret zammı yönetmeliği"nin uygulandığı işyerlerinde çalışanlara bu zammın yapılacağı öngörülmüştür. Davacıların çalıştığı Tekirdağ işyerinin Ek Liste A'da yer almadığı dolayısıyla anılan yönetmeliğin uygulama alanının dışında kaldığı anlaşılmaktadır. Böyle olunca anılan gurup toplu iş sözleşmesinin 36/A. maddesinden yararlanması olanağı bulunmamaktadır.
Gurup Toplu İş Sözleşmesinin 36/B, maddesinde ise, yönetmeliğin uygulama alanı dışında kalan ve Ek Liste B'de yeralan işyerlerinde de aynı oranda zam yapılacağını öngörmüş olmakla birlikte, davacıların çalıştığı işyeri bu listede de yer alamamaktadır. Dolayısıyla gurup toplu iş sözleşmesinin ücret artışlarını düzenleyen 36. maddesinin davacı işçilere uygulanması olanağı yoktur.
Öte yandan işyeri toplu iş sözleşmesinin kapsamında Tekirdağ işyeri yer almakta olup anılan sözleşmede ücret artış oranı %11 olarak öngörülmüştür. Davalı işverenin uygulaması da bu doğrultudadır. Dolayısıyla davacıların gurup toplu iş sözleşmesinin anılan maddesinden yararlanma istekleri ile açmış oldukları bu davada taleplerin reddi yerine kabulü hatalıdır.
b) Birlikte dava açan çok sayıda işçinin üç yıldan daha uzun bir dönem için isteklerde bulunulduğu, ücretlerin zaman zaman değiştiği ve herbir işçinin ücretinin farklılık gösterdiği dikkate alındığında incelemenin sağlıklı bir biçimde yapılabilmesi için davaların ayrılmasına karar verilmesi gerektiğinden bu husus da bozma sebebi sayılmamıştır.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.3.2001 gününde oybirliği ile karar verildi.
