 |
T.C
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E:2001/1800
K:2001/6392
T.16.04.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YARGITAY İLAMI
DAVA : Davacı, iki aylık eğitim gideri masrafı ile ücret alacağının ödetilmesine karar
verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde, davalı avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY KARARI
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı banka, davalının 14.6.1999 tarihinde görevinden istifa ettiğini, taraflar arasındaki sözleşmenin 11. maddesi gereğince aldığı eğitimin bedelini tazminle yükümlü olduğu gibi ayrıca hizmet vermeden eğitim aldığı süre içerisinde kendisine ödenen 2 aylık ücreti de geri iade etmesi gerektiğini ileri sürerek alacak taleplerinde bulunmuştur.
Mahkeme, davacı bankanın her iki isteğini hüküm altına almış olup karar davalı işçi tarafından temyiz edilmiştir.
Davalı ile banka arasında 27.11.1998 tarihli hizmet sözleşmesi düzenlenmiş olup, bu sözleşmenin süre başlıklı 8. maddesine göre, davalı 25.11.1998 tarihinde göreve başlatılmış ve aynı tarihte Bireysel Pazarlama Uzman Yardımcılığı Eğitim Programına alınmıştır. Davacı işveren, davalının eğitim süresince hizmet vermediğini ileri sürerek ödediği ücretleri geri istemektedir.
Davalı göreve başlamasını takiben işveren tarafından eğitime gönderilmiştir. İş Yasasının 62/ç. Maddesinde; işçinin, işveren tarafından başka bir yere gönderilmesi veya işverenle ilgili herhangi bir yerde meşgul edilmesi suretiyle asıl işini yapmaksızın geçirdiği sürelerin iş süresinden sayılacağı belirtilmiştir. Ayrıca işçi, işverenin her an buyruğuna hazır bir halde eğitim programına tabi tutulmuş olup, eğitim süresi içerisinde heran fiili göreve çağırılması da mümkün olup, burada işçi, işverenin talimatı ile fiilen işi ifa edememektedir. İşveren, kendi talimatı ve görevlendirmesi ile fiilen işi ifa edemeyen işçiye, çalışmadığı ancak çalışmış sayıldığı sürelerin ücretini ödemekle yükümlüdür. Bu husus Borçlar Kanununun 325. maddesinde de düzenlenmiş olup, bu maddede taahhüt ettiği işi yapmağa mecbur olmaksızın mukaveledeki ücreti isteyebilir ifadesiyle açıkça vurgulanmaktadır. Davacı işveren işin fiilen
yapılmasını engellemiştir. O halde davalıya, tartışmalı eğitim süresi ile ilgili ücreti ödemekle yükümlüdür. Nitekim işveren bu ücreti ödemiş olup, bu dava ile ödediğini geri talep etmekte ise de bu talebinin haklı hiçbir hukuksal nedeni bulunmamaktadır. Mahkemenin aksine düşünce ile ücret isteğim hüküm altına alması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.4.2001 gününde oybirliği ile karar verildi.
KARŞI OY: Mahkemenin kararı yazılı hizmet sözleşmesine ve yasa hükümlerine uygun olduğundan Onanması görüşündeyiz. Bozma kararına bu sebeple katılamıyoruz.