 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E : 2001/15182
K : 2002/539
T : 22.01.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, ihbar ve kıdem tazminatı, fazla çalışma parası ile hafta ve bayram tatili gündeliklerinin ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda: ilamda yazılı nedenlerle reddine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatınca istenilmesi ve davacı Avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 22/1/2002 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti.Duruşma günü davacı adına Avukat Turabi T... geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
YARGITAY KARARI
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici
sebeplere göre. davalının tüm temyiz itirazlarıyla davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında
kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi işyerinde gece bekçisi olarak çalıştığı sırada yemek kaplarının şantiyeye
götürülmesi için kısa bir süre görev mahallinden ayrılmış, bu sırada davalı şirket yetkilisi
bunu tespit ederek işine son vermiştir. Halen işyerinde çalışmakta olan müşterek tanık ile
davacı tanığı bu hususu açıklamışlar ve davacının zorunlu olduğu için yemek kaplarını
götürmek için kısa süre görev yerinden ayrıldığını belirtmişlerdir. Davalı işveren bunun aksini
kanıtlayabilmiş değildir.
Öte yandan davacı işçi ile ilgili diğer bir iddia da. görev yerinden ayrıldığı sırada nöbet kulübesinde ki eşyaların kaybolduğu şeklindedir. Davacı bu eşyaların feshe neden oluşturması için kontrole gelen işveren yetkilisince götürüldüğünü ileri sürmüştür. Sözkonusu eşyalarla ilgili olarak tutulmuş bir tutanak bulunmamakta, bu şekilde davacının sorumlu olduğu belirlenememektedir. Bu konuda ispat yükü işverene ait olup. eşyaların kaybolduğu ve bunda davacının sorumluluğunun bulunduğu davalı tarafça kanıtlanabilmiş değildir. Böyle olunca davacı işçinin hizmet sözleşmesinin feshinin haklı bir nedene dayanmadığı kabul edilmelidir. Mahkemece ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin kabulü gerekirken, aksine düşüncelerle anılan tazminatların reddine karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 250.000.000 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarata yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.1.2002 gününde oybirliği karar verildi.