 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E : 2001/12401
K : 2001/16672
T : 25.10.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatı ile ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.1475 Sayılı İş Kanunu'nun 35.maddesinin (a) ve (b) işaretli bentlerinde " fazla çalışma süresi günde 3 saati geçemez. Fazla çalışma yapılacak günlerin toplamı bir yılda doksan iş gününden fazla olamaz Şeklindeki kurallara yer vermiş olup davalı işveren de bu sınırlar içinde işyerinde 15 işçiye fazla mesai yaptırabilmek için Bölge Çalışma Müdürlüğünden izin isteyerek başlangıçta yasal çerçeve içinde işçilere fazla mesai yaptırmıştır. Ayrıca belirtmek gerekir ki; davacı işçi diğer bir kısım işçiler gibi fazla mesai yapmayı kabul etmiştir.
Davacının işe girişinden bir süre sonra davalı işveren önce cumartesi günleri davacıya 9 saat fazla mesai yaptırmış, şubat 2000 ayı sonundan itibaren de cumartesi gününden başka 4 gün günde 2.5 saat fazla mesai uygulamasını yürürlüğe koymuştur. Önce işveren üç ay için bu yönteme başvurduğunu bildirmiş fakat üç aylık süreden sonra devamlı aynı şekilde fazla mesai yaptırmak girişiminde bulunmuştur.
Davacı bayan işçi uygulamanın bu şekilde sürdürülmek istenmesi üzerine ailevi nedenlerden dolayı hafta içinde fazla mesai yapmayacağını işverene bildirmiştir. Davalı işveren ise bu tutum üzerine sözleşmeye aykırı davrandığım gerekçe göstererek aradaki hizmet akti ilişkisini sona erdirmiştir.
Davacı feshin haksız olduğunu iddia ederek ihbar ye kıdem tazminatı isteklerinde
bulunmaktadır.
Mahkemece aradaki sözleşme içeriği dikkate alınarak feshin haklı olduğu sonucuna varılmış ve böylece her iki tazminat isteğide reddedilmiştir.
Dairemizin yerleşmiş uygulamasına göre bir işçi yasal sınırlar içinde fazla mesaiyi kabul etme durumundadır. Bir başka anlatımla kendisine günde 3 saat ve toplam 90 günden fazla fazla mesai yaptırılması olanağı yoktur. Somut olayda cumartesi günü 9 saat ve diğer dört işgünü ve zaman zaman üç işgünü 2.5 saat çalıştırıldığı gözönünde tutulursa haftalık toplam fazla mesai bazı haftalar .19 saat bazı haftalarda da 16.5 saat fazla mesai yaptırılmasıyla karşı karşıya bırakılmış olmaktadır ki böyle bir uygulama 35.Maddenin (a) ve (b) bentlerine aykırılık oluşturur. Bundan başka yasal üç aylık sürenin de aşılması gibi bir sonuçla da karşılaşılmış olunacaktır. Gerçekten davalı işverenin amacı süresi belirli olmayan bir zaman için bu uygulamayı sürdürmektir. Bu koşullarda davalının feshinin haklı nedene dayandığı kabul edilemez. Böyle olunca ihbar ve kıdem tazminatları hesaplan bir değerlendirmeye tabi tutulmak suretiyle hüküm altına alınmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.10.2001 gününde oybirliğiyle karar verildi.