 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 2000/18185
K: 2001/1724
T: 5.2.2001
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
1475/m.17, 18, 14
Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık izin ücreti ile hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde, davalı avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR :
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece davacının hizmet akdinin 25-31.12.1997 tarihleri arasındaki devamsızlığı nedeniyle 31.12.1997 günü işveren tarafından sona erdirildiği, ancak fesih hakkının İş Kanununun 18. maddesindeki 6 iş günlük süre içerisinde kullanılmadığını ve devamsızlığın kanıtlanamadığını kabul edilerek ihbar ve kıdem tazminat isteği kabul edilmiş ise de; devamsızlık temadi ettiği sürece hak düşürücü sürenin geçtiğinin kabulü mümkün olmadığından mahkemenin hak düşürücü sürenin geçtiğinin kabul etmesi hatalıdır.
Davacı tanıklar devamsızlık konusunda bilgi vermemişlerdir. Devamsızlık tutanaklarını imzalayan Kadir Bağcı'nın ifadesi ise yeterli şekilde alınmamıştır. Örneğin dosyada 8.12.1997 tarih 1997 tarihli tutanak mevcut olmadığı halde bu tarihli tutanağın okunarak sorulduğunun zabta yazılmış olması ve dosyada mevcut 25,26,27,28,29,30 ve 31. Aralık 1997 tarihli tutanakların ayrı ayrı okunarak tanıktan etraflıca sorulmaması, ifadenin de devamsızlığın üst üste olmadığı yolundaki beyanı ile tutanaklar arasındaki çelişkinin giderilmemesi ve eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalıdır. Mahkemece yapılacak iş tanık Kadir Bağcı'yı yeniden celb edip bu çelişkiyi gidermek ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
3- Davacı dava dilekçesinde hizmet akdinin 21.1.1998 tarihinde sona erdirildiğini iddia ederek bu tarihten kıdem tazminatına faiz yürütülmesini talep ettiği halde, talebi aşar şekilde daha önceki 31.1.1997 tarihinden itibaren kıdem tazminatı için faize karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 5.2.2001 gününde oybirliği ile karar verildi.