DAVA : Davacı, izin ücreti, yemek ve giyim parası, bayram harçlığı ikramiye, ilave tediye ile ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm, süresi içinde, davalı avukatınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bend dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Sendika temsilcisi olduğunu beyan eden davacı, işverenin kendisini işten çıkardığını ve sendika temsilciliği güvencesinden faydalanmak için mahkemeye yaptığı başvurunun kabul edildiğini ve işine iadesine karar verildiğini, 18.2.2000 tarihinde işe başlamasına karşılık iş akdinin yeniden fesh edildiğini belirterek ilk fesih tarihi olan 15.5.1999 ile son fesih tarihi olan 18.2.2000 tarihleri arasındaki süre ile ilgili olarak ücret yemek, giyim, bayram harçlığı ve ikramiyeleri karşılıkları ile tüm çalışma süresinin izin ücretinin hüküm altına alınmasını istemiştir.

Davacının sendika temsilcisi olduğu yönünde taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır.

İş akdi 15.5.1999 tarihinde feshedilen davacı, Sendikalar Kanununun 30. maddesindeki güvenceden faydalanmak için mahkemeye başvurınuş ve mahkeme 5.11.1999 tarihli kararıyla davacının işine iade edilmesini hüküm altına almıştır.

Sendikalar Yasasının 30. maddesindeki düzenlemeye göre, işe iadesine karar verilen işçi altı işgünü içinde işe başlamak zorundadır. Bu süre içinde işe başlamayan işçiye mahkemece öngörülen tazminat ödenemez. Bu davadaki olayda da davacı işçi 5.11.1999 tarihli kesin iade kararına karşılık 17.1.2000 tarihinde işe başlamak için davalıya başvurmuştur. Bu durumda kesin olan işe başlama karar tarihinden itibaren 6 iş,günlük süre içinde davacı işe başlamak için işverene başvurmadığından boşta geçen süreler ile ilgili olarak tazminat talebinde bulunamaz. İşe iade kararında mahkemenin temyiz yolunun açık olduğunu belirtmesi, yasa hükmü karşısında davacıya yeni bir süre ve hak sağlamaz. Mahkemenin aksine düşüncelerle izin ücreti dışındaki diğer istekleri de hüküm altına alması isabetsizdir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.1.2001 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

Davalı belediye başkanlığının 9.2.2000 tarihli "onay" yazısında davacının Adana 2. İş Mahkemesi'nin 1999/698-948 sayılı kararıyla işe iadesine dair kararın 2821 sayılı Sendikalar Kanunu'nun 30. maddesi uyarınca uygulanması sağlanmıştır. Daha sonra davacının hizmet akdi 18.2.2000 tarihinde feshedildiğinden 2821 sayılı yasanın 30. maddesinde öngörülen işe iade kararının verildiği tarihten itibaren altı iş günü içinde işe başlanmamış olması sonucu değiştirmez.

Zira, davalı belediye, iş mahkemesi tarafından kesin olarak verilmesi gereken kararı temyiz ederek davacıyı işe başlatmamış, kararın kesin olduğuna dair Dairemizin 19.1.2000 günü verdiği karardan iki gün önce 17.1.2000 tarihinde dilekçesine dayanarak mahkeme kararını uygulamış ve 14.5.1999 tarihli fesih kararını geçersiz sayarak davacıyı işe başlattığından Sendikalar Kanununun 30. maddesi gereğince iş görülmemiş olsa da ücret ve diğer haklarını ödemek zorundadır.

Bu durumda kararın, sadece yıllık izin ücreti kullanılan sürelerin nazara alınmaması yönünden bozulması düşüncesiyle çoğunluğun bozma kararına katılmıyoruz.

 

E. Serim Üye

C. İ. Günay Üye

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972