 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/2282
Karar No : 1998/5620
Tarih : 23.3.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
1-Dosyadaki yazılara toplanan delilerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davalıya ait işlerinde özgürlüler kontenjanından alınmış ve bu hizmeti 1986 yılında başlamıştır. 25.3.1996 tarihinde davacının isteği üzerine kendisine 5.5.1996 tarihinde bitmek üzere ücretsiz izin verilmiştir. Ancak davacı izin süresi sona erdikten sonra işyerine dönmemiştir. İş akdi bu yönden 9.5.1996 tarihinde davalı işverenlikçe feshedilmiştir. Dosya içinde bulunan sağlık kurulu raporunda "Oligofreni" adı verilen zihinsel bir rahatsızlığı olduğu belirtilmektedir. Keza bu raporda hastalığının sürekli olduğu ve başkalarının direktifi altında hafif işlerde çalıştırılacağı açıklanmıştır. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanığı davacının işten kaçtığı ve dönmediğini bildirdiği buna rağmen dosya içerisinde bulunan 22.3.1996 tarihli dilekçe ile ücretsiz izin isteğinde bulunan davacıya TİS uyarınca 45 gün ücretsiz izin isteğinde devamsızlık yaptığı anlaşılmaktadır.
Davacının derli toplu olmayan yaşayışından dolayı mevcut olan rahatsızlığının hastalığa dönüştüğü ve devamsızlığının ardı ardına üç işgününden fazla sürdüğü davacı iddiası sağlık raporu ve tüm dosya içeriğinden ortaya çıkmaktadır. Öte yandan işyerinde 10 yıl kıdemli olan ve sakatlığı sebebiyle başka iş bulma olanağı düşük bulanan bir işçinin devamsızlık yapması hayatın olağan akışına da aykırılık oluşturur. Bu nedenle davalının 1475 sayılı İş Kanununun 17/1-a maddesi uyarınca davacının hizmet akdini bildirimsiz fesih hakkı olduğundan ihbar tazminatına ilişkin talebin reddi yerinde ise de kıdem tazminatı istemini kabulü gerekir.
3-Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının kullanması gereken izin süresinin 196 gün iken 168 günlük ücretli izin kullandığı anlaşılmakla kullanılmayan 28 günlük izin ücretinin hüküm altına alınması gerekirken bu talebinde reddi hatalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.3.1998 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Davacı 25.3.1995 tarihinden itibaren isteği üzerine verilen 45 gün ücretsiz izninin bitimine karşılık bir daha işyerine dönerek görevine başlamamıştır.
Dairemiz çoğunluk kararında 20.8.1975 tarihli sağlık raporuna dayanılarak davacının derli toplu olmayan yaşayışından dolayı mevcut olan rahatsızlığının hastalığa dönüştüğü ve devamsızlığının ardı ardına 3 işgününden fazla sürdüğü ve bu nedenle davalının iş akdini iş yasasının 17/I-a maddesi gereğince feshedilmesinin hakıl olduğu belirtilmektedir.
Davacı işverene başvurarak ailevi nedenler dolayısıyla ücretsiz izin isteğinde bulunmuştur. Davacı taraf dava dilekçelerinde zihinsel özüründen faydalanmak isteyen kişilerin davacıyı ikna ederek Sivas'a götürdüklerini ileri sürmektedirler. Davacı tarafın bu iddiaları dilekçe kapsamıyla çelişmekte olup bu iddiayı kanıtlıyacak herhangi bir kanıt getirememişlerdir. Yine davacı taraf bu olgu doğru olsa bile zorlayıcı nedenin ortadan kalkmasından itibaren derhal işyerine dönüldüğünü ve işe başlamak isteğinde de bulunulduğunu iddia edip kanıtlayamamışlardır. Ayrıca bu konuda gerek davacı ve gerekse yakınları tarafından işverene veya diğer resmi makamlara yapılan bir başvuruda bulunmamaktadır. Bütün bu anlatımlar karşısında davacı iddiası boşlukta kalmaktadır. Davacı taraf iş yasasının 17/1-a madde ve fıkrasına da dayanmamaktadırlar. Bu nedenle işverence iş akdinin feshi haklı olup davacı kıdem tazminatına haz kazanamaz. Mahkemenin kıdem tazminatı yönündeki kararı isabetli olup bozma yönündeki çoğunluk görüşüne katılamıyorum.