 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1997/6254
K. 1997/10175
T. 28.5.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
RAPOR NEDENİYLE İŞ AKTİNİN FESHİ
SENDİKAL TAZMİNAT
KÖTÜNİYET TAZMİNATI
KARAR ÖZETİ : Raporlu olan işçiye, sürenin bütünü için değil, toplu iş sözleşmesinde öngörülen süre kadar ücret ödenir. Hizmet akdi sürekli olarak rapor alınması nedeniyle feshedilmişse sendikal tazminata değil, kötüniyet tazminatına hükmolunur.
(1475 s. İş K. m. 13)
(2821 s. Sendikalar K. m. 30)
Davacı, kıdem ve sendikal tazminatı, ücret ve ikramiye alacağı ile tasarrufu teşvik kesintisinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının, 2.10.1995-2.1.1996 tarihleri arasında raporlu olup bu raporlu sürenin tamamı için ücret alacağına karar verilmiş ise de, işyerinde uygulanmakta olan 1.3.1995-28.2.1997 tarihli Toplu İş Sözleşmesi "Hastalık Yardımı" başlıklı 89. maddesinde, raporlu sürenin ancak 20 günü için ücret ödenmesi öngörülmüş olduğundan, bu süre için ücret alacağına hükmedilmekle yetinilmelidir.
3- Dosyadaki belge ve bilgilerden ve özellikle davacı tanık anlatımlarından, davacı işçinin hizmet sözleşmesinin feshinin sendikal nedene dayanmadığı açık ve seçik biçimde anlaşılmaktadır. Feshin, davacı işçinin raporu alması üzerine gerçekleştiğinin kabulü dosya içeriğine uygun düşmektedir. Gerçekten işçinin rapor alması ve daha önce davalı hakkında açtığı davaların sonuçlanması üzerine işverenin bu yola başvurduğu görülmektedir. Bu maddi ve hukuki olgular karşısında kötüniyet tazminatına hükmedilmesi ile yetinilmesi gerekirken, sendikal tazminatın karar altına alınması ayrı bir bozma nedeni sayılmıştır.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebebten (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.5.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.
