 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/540
Karar No : 1997/7052
Tarih : 08.04.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, fazla çalışma parası ile izin ücreti alacağının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 8.4.1997 salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü yapılan tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmediğinden incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacı davalıya ait işyerinde 3.9.1969 tarihinde çalışmaya başlamış bu çalışması emekli olduğu 14.7.1994 tarihine kadar devam etmiştir. Yıllık ücreti izne hak kazanabilmek için 1475 sayılı İş Kanunu'nun 49'uncu maddesinde en az bir yıl çalışma koşulu aranmıştır. İşe giriş tarihi dikkate alındığı taktirde 4.7.1994 emeklilik tarihinde bir yıllık çalışma koşulu gerçekleşmiş değildir. Bir başka anlatımla 1994 yılına ait iznini davacı hak etmiş değildir. Bu itibarla izin alacağına ilişkin isteğin reddine karar verilmelidir.
3. Davacı 10.8.1994 ve 1.7.1996 tarihlerinde açmış olduğu kısmi ve ek davalar ile fazla mesai ücreti isteğinde bulunmuştur. Davalı süresinde zaman aşımı definde bulunmuş ise de bu yön mahkemece dikkate alınmış değildir. Borçlar Kanunu'nun 126'ncı maddesine göre fazla mesai alacağı beş yıllık zamanaşımına tabi bulunduğundan yukarıda tarihleri açıklanan davalardan geriye doğru beş yıllık dönem için gerçekleşen fazla mesai alacağına karar vermek gerekir. Ancak bu konuda belirtilmelidir ki işyerinden bordrolar celp edilerek fazla mesai ödemeleri yapılan aylar varsa, o aylara ilişkin olarak fazla mesai ücretine hükmedilmemelidir. Bu hususlar üzerinde durulmaksızın istek doğrultusunda hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 8.4.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.