 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E 1997/4925
K. 1997/8984
T. 14.5.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÜCRET MİKTARINDA UYUŞMAZLIK
ASGARİ ÜCRET
KARAR ÖZETİ : İşçi, Bölge Çalışma Müdürlüğünce incelenen bordrolarda asgari ücretli olarak çalışmış görünmesine rağmen, tanıklar aksini açıklamışlarsa, öncelikle nitelikli veya niteliksiz işçi grubundan hangisine girdiği, yaptığı iş ve ünvanı itibariyle asgari ücretle çalışıp çalışmayacağı değerlendirilmeli, gerekirse meslek kuruluşundan kıdemi, iş ve ünvanına göre ne kadar ücret alabileceği sorularak sonucuna göre karar verilmelidir.
(1475 s. İş K. m. 33)
Davacı, ihbar ve kıdem tazminatıyla izin ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Ücretin miktarı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Davacı tanıkları nisbeten ayrıntılı açıklamalarında davacının miktar bildirmek suretiyle aldığı ücreti birbirleriyle tutarlı şekilde açıklamışlardır. Belirtilen bu ücret asgari ücretin üzerindedir. Buna karşılık Bölge Çalışma Müdürlüğünce incelemeye tabi tutulmuş bordrolarda asgari ücret üzerinden ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu sorunun çözümlenebilmesi için öncelikle davacının nitelikli ya da niteliksiz işçilerden hangi grup'a girdiği, işyerinde ki ünvan ve görevinin şüpheye yer vermeyecek şekilde açıklığa kavuşturulması gerekir. Yaptığı iş ve ünvanı itibariyle asgari ücretle çalıştırılıp çalıştırılamıyacağı bir değerlendirmeye tabi tutulmalı, tereddüt olduğu takdirde de meslek kuruluşundan davacının kıdemi, işi ve ünvanına göre ne kadar ücret alabileceği de sorularak sonucuna gidilmelidir.
Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenle (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.5.1997 gününde oybirliğiyle ile karar verildi.
