 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/22959
Karar No : 1997/6676
Tarih : 3.4.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava: Davacı, kıdem ve kötüniyet tazminatları, ikramiye, giyim yardımı ve Toplu İş Sözleşmesi fark alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işyeri dışında işlemiş olduğu bir suçtan dolayı mahkum olmuş, mahkumiyet kararının kesinleşmesi üzerine cezanın infazı için davalı belediyeden evvelce kullanmadığı yıllık izinlerini talep etmiş, izinlerini 12.1.1994 tarihden itibaren kullanmaya başlamış ve bu izni 20.5.1994 tarihinde sona ermiştir. Davacı bu izin sırasında cezaevinde hapis cezasını çekmiş bulunmaktadır. Ne varki, izin bitiminde davacının hapis cezası sona ermiştir. Davacının cezaevinden çıkış tarihi 14.6.1994 tarihidir. 1475 sayılı İş Kanununun 17/III'üncü maddesine göre işyerinde işçiyi bir haftadan fazla süreyle çalışmaktan alıkoyan bir zorlayıcı sebebin çıkması halinde, işverenin bilirimsiz tarihinden itibaren 7. günün eklenmesiyle 27.5.1994 tarihinde sözleşmenin sona ermiş olacağı kabul edilerek kıdem süresinin bu şekilde hesaplanmak suretiyle kıdem tazminatına karar verilmesi gerekirken daha eksik bir süre üzerinden hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 3.4.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.