 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/2149
Karar No : 1997/7826
Tarih : 30.4.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava: Davacı, ihbar ve kıdem tazminatıyla ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı, davalıya ait işyerinde 1.7.1989 tarihinde işe başlamış ve 28.1.1994 tarihinde emekli olmuştur. Bu döneme ait kıdem taçminatını aldıktan sonra davacının, aynı işyerinde ara vermeden 24.7.1995 tarihine kadar çalışmış olduğu; davacı tanıklarının açıklamalarından anlaşılmış bulunmaktadır. Davacı ayrıca meskur çalışması konusunda, davalının düzenlediği belgelere dayanmış, mahkemece bu belgeler istendiği halde, davalı tarafça belgelerin yakıldığından bahisle ibraz edilmemiştir. Mevcut olgular karşısında davalı savunmasını kanıtlayamamıştır. Bu durumda davacının davalıya ait işlerinde emekli olduktan sonra ara vermeden 29.1.1994-24.7.1995 tarihleri arasında çalıştığı ve bu hizmetinin işverence sona erdirildiği anlaşılmış bulunduğundan, davacı anılan dönem için kıdem tazminatına hak kazanmış bulunmaktadır. Mahkemenin aksi görüşle bu tazminatına hak kazanmış bulunmaktadır. Mahkemenin aksi görüşle bu isteği reddetmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.4.1997 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Bölge Çalışma İş Müfettişi tarafından davacının emeklilikten sonraki işe başlama tarihi 1.10.1994 olarak belirlenmiş mahkemede bu tarihi esas alarak davacının istekleri ile ilgili hüküm kurmuştur. Davacı tanıklarının emeklilikten sonraki işe başlama tarihi ile ilgili beyanları açık değildir. Bu nedenle mahkemenin delilleri takdirinde bir hata bulunmadığı. kararın onanması görüşünde olduğumdan daire çoğunluğunun bozma kararına katılmıyorum. 30.4.1997
Üye O. G. Çankaya