 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/21381
Karar No : 1998/470
Tarih : 22.1.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
1086/m.275,279
2822/m.2
818/m.161
Davacı, TİS`den doğan tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı işyerinde uygulanmakta olan 1.6.1995 - 31.12.1996 yürürlük süreli Toplu İş Sözleşmesi`nin "Tensikatta Usül" başlıklı 32. maddesinde öngörülen prosedüre uyulmadığını iddia ederek 1 yıllık ücret tutarında cezai şartın tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı belediye Başkanlığı yargılamanın çeşitli aşamalarında anılan maddedeki prosedüre uyulduğunu gönüllü ayrılmak isteyenler, deneme süresini tamamlamamış olanlar ve emeklilik hakkını kazananlar bulunmadığı için "İşyerine ilk giren son çıkar" ilkesi gözetilerek işçi tensikatına gidildiğini savunmuştur.
Her ne kadar mahkemece bilirkişi mütalaasına başvurulmuş ise de düzenlenen bilirkişi raporunda sözkonusu 32 nci madde yönünden bir irdeleme değerlendirme yapılmamış, sadece ispat yükü konusu üzerinde durulmuştur.
Sorunun isabetli bir çözüme kavuşturulabilmesi için mahallinde bilirkişi aracılığıyla davalı işverenin defter, kayıt ve konu ile ilgili tüm belgeler üzerinde inceleme ve irdeleme yaptırılarak gerçekten 32. maddedeki prosedüre uyulup uyulmadığı sorunu çözümlenmelidir. Bu inceleme yapılırken de işçilerin nitelikli niteliksiz olmaları, yaptıkları görevler ve uzmanlıkları gözönünde tutulmalıdır. Örneğin işyerinde temizlik büro işleri ve şoförler bulunduğu takdirde herbir işçi grubu kendi içinde değerlendirmeye tabi tutulmalı, farklı durumda olanlarla bir karşılaştırma yapılmamalıdır.
Ayrıca belirtmek gerekir ki, kabul şekli itibariyle de hüküm altına alınan miktar cezai şart niteliğinde bulunduğu için BK 161/son maddesine göre bir değerlendirmeye de tabi tutulmalıdır.
Eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenle BOZULMASINA, 22.1.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.