Davacı, harcırah alacağı ile seyyar görev tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

Davacı sürekli olarak belediye sınırları dışında çalıştırıldığını ve buna karşılık toplu iş Sözleşmesinin 56.maddesi gereğince harcırah ödenmesi gerektiği halde ödenmediğini belirterek alacak talebinde bulunmuş ve mahkemece istek kabul edilmiş olup, karar davalı tarafça temyiz edilmiştir.

Mahkemenin kararına dayanak yaptığı bilirkişi raporunda davacının işe girişinden itibaren dış şebeke elemanı olarak Belediye sınırları dışında istihdam edildiği ve kendisine 1.1.996 tarihinden itibaren 6245 sayılı yasanın 2562 sayılı yasa ile değişik 49.maddesi uyarınca seyyar görev tazminatı ödendiği belirlenmiştir.

Mahkemece kararında davacının istekleri 6245 sayılı Yasanın 2562 sayılı yasayla değişik 49.maddesi kapsamı içerisinde değerlendirilmiştir.

Toplu İş Sözleşmesinin harcırah başlıklı 56.maddesinde harcırah veya seyyar görev tazminatı konusunda harcırah kanunu, bütçe kanunu ve ilgili mevzuat hükümlerine göre harcırah ödenir denilmektedir.

6245 sayılı yasanın 2562 sayılı Yasayla değişik 49.maddesinde "...Asli görevleri gereği memuriyet mahalli dışında fiilen gezici olarak görev yapan memur ve hizmetlilere gündelik ve yol masrafı ödenmez.

Bunlardan, Maliye ve Gümrük Bakanlığınca görev ünvanları ile iş ve çalışma özellikleri uygun görülenlere Bu bakanlıkça vize edilen cetvellere dayanılarak fiilen gezici görev yaptıkları günler için almakla oldukları aylık kadro derecelerine göre mustehak oldukları yurtiçin gündeliklerinin üçte biri günlük tazminat olarak verilir..." denilmektedir.

Davacının asli görevinin dış şebeke elamanı olması karşısında memuriyet mahalli dışında fiilen gezici olarak görev yaptığı açıktır. Davalı idare bu durumu değerlendirmek suretiyle davacıya günlük 1/3 oranında tazminat ödenmesi yönüne gitmiştir. Davacının yukarıda belirtilen özelliği nedeniyle kendisine harcırah yasasının öngördüğü gündeliğin ödenmesine olanak yoktur. Davacı Toplu İş Sözleşmesi ve yasada belirttiği şekilde seyyar görev tazminatı adı altında bir ödemeye hak kazanabilir.

Bu durumda mahkemece yapılacak iş, daha önce yapılan seyyar görev tazminatı ve harcırah ödemeleri de değerlendirilmek suretiyle, Maliye ve Gümrük Bakanlığınca görev ünvanları ile is ve çalışma özelliklerinin uygun görüldüğü tarihten itibaren Yasanın 49. maddesinin 2.fıkrası hükümleri çerçevesinde belirlenecek tazminata karar verilmesi gerekirken harcırah adı altında ücret ödenmesine hükmedilmesi hatalıdır.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.1.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972