 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/16210
Karar No : 1997/19832
Tarih : 26.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası, ile hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Dosya içinde bulunan 24.7.1995 tarihli dilekçede davacı işçi işyerinden ayrılmak istediğini açık ve kesin bir şekilde belirtmiş bulunmaktadır. Bu belge karşısında bir davacı tanığının sosyal haklarının davacıya ödenmesi koşulu ile işveren tarafından istifa ettirildiği şeklinde ki anlatımına değer verilmesi doğru olmaz. Öteki davacı tanığı ise fesih konusunda bilgisinin olmadığını açıklamıştır. Buna mukabil davalı tanıkları savunma doğrultusunda ifade vererek davacının istifa suretiyle işten ayrıldığını söylemişlerdir. Öte yandan istifa dilekçesinde herhangi bir koşuldan da söz edilmiş değildir. Bu durumda tecrübeli bir işçinin durup dururken istifa etmek istemeyeceği şeklindeki bilirkişi raporundaki görüşe itibar edilerek, ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin hüküm altına alınması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.11.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.