 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/14629
Karar No : 1997/20585
Tarih : 9.12.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının temyizine gelince
a)Davacının davalıya ait işyerinde hangi tarihten itibaren işe başladığı ve aralıklı mı yoksa sürekli mi çalıştığı konuları taraflar arasındaki uyuşmazlığı oluşturmaktadır. Davacı işyerine 15.10.1986 yılında davalı ise 22.12.1889 da işe girdiğini ileri sürmektedir. Ancak davacının 1986-1989 yılları arasında çalıştığı işyeri sigorta numarası davalı işyeri sigorta numarası ile özdeş bulunmaktadır. Bu itibarla işe giriş tarihi 15.10.1986 olarak kabul edilmesi gerekir. Bundan başka davacı ile birlikte çalıştığı anlaşılan tanıklar davacının işyerinde aralıklı değil sürekli çalıştıklarını kendi işe giriş çıkış tarihlerini de açıkca belirtmek suretiyle somut olarak bildirmişlerdir. Böylece yazılı ve sözlü kanıtlar birbirleri ile tutarlı olup bunlara itibar edilmesi gerçek durumun ortaya çıkarılması açısından önemli bir husus oluşturmaktadır.
b)Davacı işçinin aldığı son ücretin miktarı da taraflar arasında tartışmalıdır. Öncelikle belirtmek gerekir ki davacı işçi işyerinde yaklaşık 10 yıl kadar çalışmış olup makinacı olarak yani nitelikli işçi sıfatıyla çalışmıştır. Davacı tanıkları somut olarak verdikleri ifadelerinde asgari ücretin oldukça üzerinde bir ücretle davacının çalıştığını rakam da vermek suretiyle açıklamışlardır. Dairemizin uygulamasına göre kural olarak imzalı bordrolara itibar edilmelidir. Ancak nitelikli ve deneyimli işçiler için ayrık biçimde sorunun çözüme kavuşturulması zorunluluğu da gözden uzak tutulmamalıdır. Somut olayda da bu açıdan bordrolar değerlendirmeye tabi tutularak ayrıntılı ve somut açıklamalarda bulunan tanık anlatımlarına değer vermek gerekir. Bu maddi ve hukuki olgular karşısında bilirkişi raporunda esas alınan net 19.000.000 TL esas alınarak hesaplamalar yapılıp hüküm kurulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA davacı yararına takdir edilen 20.000.000 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 9.12.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.