 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/14191
Karar No : 1997/18211
Tarih : 30.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin ve ücret alacağının ödetilmesine davalı ve karşı davacı ise; bakiye ihbar ve ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, davalı işverenin iş şartlarının ağırlaştırıldığını ileri sürerek iş akdini feshettiğini bildirmiş ve bu nedenle kıdem tazminatı istemiştir. Mahkeme bu isteği kabul etmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgeler ile özellikle tanık anlatımlarına göre işyerinde işlerin yoğunlaşması üzerine kadro eksikliği bulunan yerlere işçilerin dağıtımı yapılmak istenmiş ancak, davacı çalıştığı kattan ayrılmak istememiştir. Davalı işverenin yönetim hakkı çerçevesinde işçinin çalışacağı yerleri işçilerin önceki durumunu esaslı bir şekilde değiştirmemek veya çalışma şartlarını ağırlaştırmamak koşuluyla belirlemek ve düzenlemek yetkisi vardır. Dosya içeriğine göre davalı işveren açıklanan bu koşulları gözönünde tutmak suretiyle davacıyı çalıştığı kattan başka bir kata nakletmiş bulunmaktadır. Açıklanan bu maddi olgu karşısında davalı işveren 1475 sayılı İş Kanununun 16/II-e maddesinde öngörülen iş şartlarında esaslı bir değişiklik yapmamış olduğundan, davacının iş akdini feshetmesini haklı bulmak mümkün değildir. Bu nedenle davacının kıdem tazminatı isteminin reddine karar vermek gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.10.1997 gününde oyçokluğuyla karar verildi.