 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/13592
Karar No : 1997/17750
Tarih : 16.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası ile bayram ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - İş Hukukunda çalışma süresinin ispat yükümlülüğü işçiye aittir. Dosyada dinlenen davacı tanıkları da davacının iş giriş tarihinin 1986 yılı sonları olarak ifade etmişlerdir. Her ne kadar davalı cevap dilekçesinde davacının işe başlama tarihini 1.11.1985 olarak belirtmiş ise de 17.12.1996 tarihli celsede bu ifadenin maddi hata sonucu yapıldığı savunulmuştur. Kaldı ki davacı dava dilekçesinde daha işe giriş tarihini 14.4.1986 olarak göstermesi davalının savunmasını kuvvetlendirdiği gibi sigortalı işe giriş bildirgesinde işe giriş tarihi 1.11.1986 olarak belirtilmiştir. Bu durumda davacının 14.4.1986 tarihinde işe girdiğinin kabulü ile kıdem tazminatı ve diğer işçilik alacaklarına hükmedilmesi hatalıdır. Mahkemece yapılacak iş davacının 1.11.1986 tarihinde işe başladığı kabul edilerek dava konusu alacaklarının hesaplanması için bilirkişiden ek rapor almalı ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir. 3 - Öte yandan kıdem tazminatı dışındaki işçilik hakları için ek dava kapsamında olan miktarlar açısından faiz başlangıç tarihinin ilk dava tarihi olarak dikkate alınması hatalıdır. Gerçekten önceki dava sonraki dava kapsamına giren miktarlar için temerrüt oluşturmaz.
SONUÇ . Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 16.10.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.