 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/788
Karar No : 1996/3357
Tarih : 04.06.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Devletin hakimiyeti altında bulunan topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırmaya yönelik eylemlerde bulunmaktan sanıklar Hasanve Ahmet'in yapılan yargılamaları sonunda; sanık Hasan'ın TCK'nun 125, 2253 sayılı kanunun 12/1, TCK'nun 59, 3853 sayılı kanunla değişik 3419 sayılı kanunun 1/2. maddesi gereğince neticeten bir yıl dokuz ay on iki gün hapis cezası ile mahkûmiyetine, sanık Ahmet Zoktay'ın TCK'nun 125, 59, 3853 sayılı kanunla değişik 3419 sayılı kanunun 1/2. maddesi gereğince neticeten iki yıl dört ay on yedi gün ağır hapis cezası ile mahkûmiyetine dair Diyarbakır 2 Numaralı Devlet Güvenlik mahkemesi'nden verilen 21.12.1994 gün ve 1990/48 esas, 1994/716 karar sayılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi sanıklar vekilleri tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle duruşmalı olarak yapılan inceleme sonunda aşağıdaki karar tespit edildi.
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların mensubu bulundukları silahlı çete niteliğindeki örgütün ülke topraklarından bir kısmını devlet hakimiyetinden ayırıp, bu bölgede bağımsız ayrı bir devlet kurmak şeklindeki amacına yönelik olarak vehamet arz eden olaylara fiilen katıldıklarının sübutu kabul ve eylemlerinin amaç suçun işlenmesi doğrultusundaki örgütsel bağlılık ile ülke genelindeki organik bütünlüğüne göre, soruşturma sonuçlarına uygnu şekilde vasfı tayin edilmiş, yaşlarının küçüklüğü nedeniyle cezaları yasaya uygun şekilde indirime tabi tutulmuş, cezalarını azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, 3853 sayılı kanunladeğişik 3419 sayılı yasanın 1/2. maddesi uyarınca cezaları dosya içeriğine uygun şekilde indirilmiş, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya nazaran verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar vekillerinin temyiz dilekçeleri ile duruşmalı inceleme sırasında sanıklar vekilinin ileri sürdükleri ve yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 4.6.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.