 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/6093
Karar No : 1996/6876
Tarih : 02.04.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı fazla çalışma parasının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı Bakanlık avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuluşup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dosya içeriğine göre davacının ara dinlenmesi dışında günde 8 saat çalıştığı, yaptığı iş dikkat alındığında 7.5 saat ile sınırlı günlük çalışmaya tabi olduğu anlaşılmaktadır. Davacı İşçi Sağlık Kuralları Bakımından Günde 7.5 saat veya Daha Az Çalışılması Gereken İşler Hakkında Tüzük kuralları açısından çalışması değerlendirilerek ancak haftada 37.5 saat çalışabileceği dikkate alınarak bu saatten fazla olan çalışma karşılığının 2822 sayılı TİSGLK'nun 61. maddesindeki en yüksek işletme kredisi faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiş mahkemece de istek gibi hüküm kurulmuştur.
Az önce açıklandığı gibi davacının 37.5 saatten fazla çalışması karşılığı hakettiği alacak TİS.'den değil söz konusu tüzükten kaynaklanmaktadır. Böyle olunca işletme kredisi faizinin değil % 30 yasal faiz uygulanması gerekir. Aksine düşünce ile yazılı şekilde faize karar verilmiş olması hatalıdır.
3- Ek dava ile hüküm altına alınan miktarlar için ek dava tarihinde faiz yürütülmelidir. Çünkü ilk dava ek dava kapsamına giren alacak için temerrüt oluşturmaz. Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen dairemizin oluşan içtihatları bu doğrultudadır. O halde karar bu yönde de bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 02.04.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.