 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/2830
Karar No : 1996/11939
Tarih : 28.05.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, ihbar ve kıdem tazminatı ile ikramiye alacağının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 28.05.1996 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat H.V. ile karşı taraf adına Avukat S.A.Ö. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının davalıya ait bankada çalışırken faksla belli bir miktar paranın dava dışı bir başka şahsa ödeme yapılmasına neden olduğu, taraflar arasında uyuşmazlık konusu olmadığı gibi mahkemenin de kabulündedir. Davacıya isnat olunan eylem faks'ın ilgili firmadan araştırılarak teyidini almamış olmasıdır. Uzun süreden beri bankacılık işinde çalışan bir işçi durumunda olan davacının bankacılık mevzuatı gereği havalenin gerçeğe uygun olarak istenip istenmediğinin ilgili firmadan araştırılıp sonucuna göre hareket etmesi gerekirdi. Davacı daha önce teyidin alınmış olduğunu düşünerek havale yapmış bulunduğunu ileri sürmüş ise de en azından durumun böyle olup olmadığını yetkili kurulundan sorması gerekirdi. Eylemin sonucu 10 günlük ücretin üzerinde bankayı zarara uğratmış olduğu ortada bulunduğuna göre davalı bankanın iş aktini 1475 sayılı İş Kanunu'nun 17/11 h. maddesi uyarınca feshe haklı olduğunun kabulü ile ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin reddine karar verilmesi gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 28.05.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.