 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/21907
Karar No : 1997/5269
Tarih : 18.03.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki, kıdem ve kötüniyet tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin parası, hafta, bayram ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 18.3.1997 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat B.V. ile karşı taraf adına Avukat M.A. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Hizmet sözleşmesinin davalı işveren tarafından feshinden sonra davacı işçiye 1.650.000 TL brüt ücret üzerinden kıdem tazminatının ödendiği ve bu dönemden sonra da davacı işçinin diğer bir kısım işçilik hakları ile birlikte kıdem tazminatını aldığını ve artık bu konuda hiç bir alacağının kalmadığını imzalı ibranamede açıklamış bulunmaktadır. Bu ibranamede, hesaplamada baz alınan 1.650.000 TL aylık brüt ücret davayı bağlar. Davacı, artık bu miktarın üzerinde ücret aldığını iddia ederek fark kıdem tazminatı isteğinde bulunamaz. Bu yön dikkate alınarak düzenlenmiş bulunan, ilk bilirkişi raporuna göre, kıdem tazminatı isteğinin reddi gerekirken, hatalı değerlendirmeye dayanan sonraki rapora göre davanın kabulü isabetsiz görülmüştür.
3 - İbraname içeriğine göre bayram, hafta tatili, ücretli izin alacaklarının da davacıya ödendiği belirtilmiş olmakla, bu hak faizleri ile ilgili isteklerin de reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda belirtilen nedenlerle BOZULMASINA, 18.3.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.