Davacı, ihbar, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve izin ücretiyle hafta ve genel tatil gündeliklerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

 

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

 

Hüküm, süresi içinde davalı şirket avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

 

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

 

2- Davacı işçi; davalıya ait işyerinde hergün sabah 06'dan akşam 21.30'a kadar çalıştığını, böylece fazla mesai yaptığını iddia ederek, karşılığı alacağın hüküm altına alınmasını istemiş, mahkemece davacının çalıştığı 7 yıl kadar süre içinde her gün 6,5 saat fazla mesai yaptığı, ancak bu süre içinde serbest bulunduğu da dikkate alınarak gerçekleşen rakamdan, % 30 oranında indirim de yapılmak suretiyle istek doğrultusunda hüküm kurulmuştur.

 

Dinlenen davacı tanıkları verdikleri ifadelerde, 06.00 - 21.30 arasında bir çalışmadan söz etmekle birlikte, servis şöförü olarak çalışan davacının 8.30'da işini bıraktığını, 16.30'da tekrar çalışmaya başladığını belirtmişlerdir. Bu tanık anlatımlarına göre, davacının günün önemli bir bölümünde istirahatlı olduğu düşünülerek fazla mesainin gerçekleşmediği düşünülebilir ise de çalışma düzeninin tam olarak anlaşılamaması ve tanıkların bir kısmının serbest saatlerin daha az olduğunu belirtmeleri nedeni ile kesin bir yargıya varmak olanağı yoktur. Dosya içeriğinden az veya çok şekilde fazla mesai yapıldığı izlenimi uyanmaktadır. Ancak, 7 yıl gibi uzun bir süre her gün 6.5 saat fazla mesai yapıldığının ilke olarak kabulü ve bundan hakkaniyet indirimi yapılması doğru değildir. Gerçekten hastalık, mazeretli günler dikkate alınmamış olduğu gibi doğal ihtiyaçların karşılanması için davacının serbest zamanı kullanma ihtiyacı da söz konusudur.

 

Öte yandan, davacı servis şöförü olarak genelde davalı şirkete ait otobüslerin otogar'a gelip gittiği saatlerle ilgili bir çalışması bulunduğu dosya içeriğinden anlaşılabildiğine göre bu otobüslerin otogar'a girip çıktığı saatlerin otogar müdürlüğünden sorularak bir değerlendirme yapılması da gerekmektedir. Eksik inceleme ile hüküm kurulmuş olması isabetsiz görülmüştür.

 

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebebten (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.12.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972