 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1996/17813
K. 1997/685
T. 20.1.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İŞ KANUNU KAPSAMINA GİREN VEYA GİRMEYEN YERLERDE ÇALIŞMAK
İŞÇİYE İLAVE TEDİYE
KARAR ÖZETİ : Anonim şirketler, özel bir tüzel kişiliğe sahip olduğundan, anonim şirketin ortakları arasında, belediye gibi bir müessese bulunsa da, bu anonim şirketde çalışan kişi 6772 sayılı Kanunla getirilen ilave tediyeden (ikramiyeden) faydalanamaz.
(6772 s. Tediye K. m. 1)
(6762 s. TTK. m. 269, 275)
Davacı; ihbar ve kıdem tazminatı, ikramiye ve prim alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece, davacının isteği üzerine, 1994/4 dönemi için ikramiye alacağının tahsiline hüküm kurulmuştur. Davalı anonim şirket, özel bir tüzel kişiliğe sahip olduğunu ve ortaklar arasında resmi bir kurumun bulunması o tüzel kişiliğe resmi bir kurum haline getirmeyeceğini savunmuştur.
6772 sayılı kanunun 1. maddesinde; umumi, mülhak ve hususi bütçeli dairelerle, döner sermayeli müesseseler, sermayesinin yarısından fazlası devlete ait olan şirket ve kurumlarla belediyeler ve bunlara bağlı teşekküller iktisadi devlet teşekkülleri ve diğer bilcümle kurum, banka ortaklık ve müesseselerinde müstahdem olanlardan İş kanununun kapsamına giren veya girmeyen yerlerde çalışmakta olan ve İş Kanununun değişik 1. maddesindeki tarife göre işçi niteliğinde bulunan kimselere ilave tediye (ikramiye) verilmesi öngörülmüştür. Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davalı şirket belediyeye bağlı bir kuruluş olmadığı anlaşıldığına göre, 6772 sayılı Kanunun 1. maddesi kapsamına girmez. O halde, davacının bu isteği reddedilmesi gerekirken, aksine gerekçe ile kabul edilmesi hatalı olup, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.1.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.
