 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/6773
Karar no : 1995/25418
Tarih : 12.09.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı ihbar ve kıdem tazimatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeblere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davalıya ait işyerinde çalışırken 08.11.1993 tarihinde ihbar öneli verilmek suretiyle iş aktinin 05.02.1994 tarihinde feshedildiğinin bildirildiği, davacının özel süresi içinde 27.12.1993 tarihinde yıllık ücretli izin isteğinde bulunduğu, işverenin muvafakatıyla izine ayrıldığı ve 35 gün izin kullandığı 05.02.1994 günü kıdem tazminatının ödendiği daha sonra davacının 08.02.1994 tarihinde emekli olmak için SSK'ya başvurduğu ve 15.02.1994 tarihinde de kendisine emekli aylığı bağlandığı, dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Davacı iş aktinin emeklilik nedeniyle son bulduğunu ileri sürerek kıdem tazminatı hesabında askerlikte geçen ve SSK'ya borçlandığı sürenin dikkate alınarak fark kıdem tazminatı isteğinde bulunmuştur.
1475 sayılı İş Kanunu'nun 56. maddesinin 2. fıkrasında "işveren tarafından hizmet aktinin feshedilmesi halinde 13. madde de belirtilen bildirim süresi ile 19. madde gereğince verilmesi mecburi yeni iş arama izinleri yıllık ücretli izin süreleri ile iç içe giremez" denilmektedir. Yukarıda özetlenen olayların gelişmesinden, anılan madde karşısında iş aktinin davacı işçi tarafından yasal ihbar öneli süresi dolmadan emeklilik nedeniyle sona erdirildiğinin kabulü gerekir. Bu durumda İş Kanunu'nun 14. maddesinin 4. fıkrası uyarınca askerlikte geçen ve davacı tarafından borçlanılan süreninde dikkate alınarak gerçekleşecek fark kıdem tazminatına karar vermek gerekirken, yazılı şekilde bu isteğinde reddedilmiş olması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeble BOZULMASINA, 12.9.1995 gününde oybirliğiyle karar verilmiştir.