 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E. 1995/31346
K. 1996/6089
T. 25.3.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
BELİRLİ SÜRELİ FERDİ HİZMET SOZLEŞMESİ
FESHİ İHBAR
YILLIK ÜCRETLİ İZİN
KARAR ÖZETİ: Süresi belirli ferdi hizmet sözleşmesinin 9. maddesinde; taraflardan birinin bir ay önceden bildirimde bulunarak sözleşmeyi her zaman feshedebileceği öngörülmüştür. Bu bağıtta, sözleşme süre bitiminde kendiliğinden sona erdiğinden Borçlar Kanununa göre de bir yıllık uzatmadan yararlanılamaz. Bu nedenle, bakiye süre için ücret istenemez.
Ayrıca, yıllık ücretli izin alacağına hak kazanılması için bir yıllık çalışma koşulu gerçekleşmediğinden davacı yıllık ücretli izin de isteyemez.
(1475 s. İş K. m. 49)
(818 s. BK. m. 329, 339)
Davacı; yıllık ücretli izin parası, ücret alacağının ödetilmesi ile feshin usulsüzlüğünün tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Taraflar arasında düzenlenen 14.1.1993 - 31.12.1993 tarihlerini kapsayan süresi belirli ferdi hizmet sözleşmesinin 9. maddesinde, taraflardan birinin bir ay önceden bildirimde bulunmak suretiyle sözleşmeyi her zaman feshedebileceği belirtilmiştir. Bu hüküm, sözleşmenin süresinin bitiminden önceki bir süreyi kapsadığı gibi, sözleşme süresi içinde her zaman feshedilmesine olanak vermektedir. Bir başka anlatımla, sözleşmenin süresinin bitiminden önce bir tarafın sözleşmeyi bir ay içinde feshetmemiş olması durumunda sözleşmenin BK.'na göre bir yıl uzatılacağı sonucuna varılamaz. Aynı 9. maddede sözleşme süresi sonunda taraflarca uzatılmaması halinde, sözleşmenin kendiliğinden sona ereceğine ilişkin hüküm de bu sonucu doğrulamaktadır Somut olayda, sözleşme süre bitiminde kendiliğinden sona erdiğine göre bakiye süre için ücret isteğinin kabulü mümkün değildir.
2- Davacı, 14.1.1993-31 .12.1993 tarihleri arasında çalışmış olup yıllık ücretli izin alacağına hak kazanması için öngörülen bir yıllık süre koşulu gerçekleşmemiştir. Gerçekten 1475 sayılı İş Kanununun 49. maddesinde, en az bir yıl çalışma koşulu öngörülmüştür. Bu durumda davacı, yıllık ücretli izin alacağına da hak kazanmadığından bu yönden de kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle (BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.3.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.