 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/21116
Karar no : 1995/35551
Tarih : 14.12.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, ihbar, kıdem tazminatıyla fazla çalışma ve izin ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatınca temyiz etilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı haksız olarak davalı tarafça işine son verilmesi nedeniyle ihbar ve kıdem tazminatı istemiş, davalı ise, 3 gün üst üste devamsızlıkta bulunduğu için hizmet akdine son verdiğini savunmuştur. Gerçekten dosya içerisinde bulunan işyerinde tutulan tutanakta, davacının devamsızlıkta bulunduğu belirtilmiş ve şahitler tarafından da tutanak imzalanmıştır. Davalı, bu tutanağa dayandığına göre, gerçek durumun anlaşılabilmesi için, tutanakta imzaları bulunan şahitlerin dinlenmeleri gerekir. Bu yön üzerinde durulmadan eksik inceleme ile ihbar ve kıdem tazminatının hüküm altına alınmış olması isabitsizdir.
3- İddia, savunma ve dosya içeriğine göre, şöför olarak yurtdışına sefer yaptığı anlaşılan davacının, her yurtdışına çıkısında primlerini aldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacı aylık ücret + prim esasına göre çalışmaktadır. Her ne kadar mahkemece şöförler derneğinden sorularak davacının gerçek ücretinin tesbitine çalışılmış ise de, davacının her sefere çıkışta yabancı para üzerinden prim aldığı dikkate alınmamıştır. Davacı döviz üzerinden prim aldığına göre, sanki hiç prim almamış bir şöför gibi ücretin tesbitine gidilmiştir. Bu maddi olgular gözönünde tutularak davacının prim yanında aylık asgari ücretle çalıştığının kabulü ile, asgari ücret üzerinden gerçekleşen ücret alacağının hüküm altına alınması gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.12.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.