 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/21031
Karar no : 1995/35332
Tarih : 11.12.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalı işyerinde 20.05.1972-28.01.1992 tarihleri arasında çalıştığını ve Sosyal Sigortalar Kurumu'ndan yaşlılık aylığı almak amacıyla işten ayrıldığından bahisle işveren aleyhine açtığı bu dava ile kıdem tazminatının tahsiline ve 1991 - 1992 yıllarında işyerinde çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkeme davayı reddetmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre, davacının davalı yanında 20.05.1972 gününden itibaren 1990 yılı sonuna kadar çalıştığı konusunda taraflar arasında herhangi bir uyuşmazlık yoktur.
Uyuşmazlık davacının 1990 ve 1992 yıllarında bu işyerinde çalışıp çalışmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davacının yazılı açıklaması ile dosyaya eklenen sigorta belgeleri ve özellikle sigorta prim cetvelinin incelenmesi sonucunda; davalının davacıya ait sigorta primlerinin tam olarak yatırmadığı ve 1928 doğumlu olan davacının bir an önce emekli olmak için isteğe bağlı sigortalı olduğu ve primleri bizzat yatırdığı anlaşılmıştır. Yargılama sırasında dinlenen üç davacı tanığından ikisi davacının davalı yanında 1991 yılında çalıştığını söylemiştir. Tanıklar bu açıklamaları sigorta kayıtlarını doğrulamaktadır.
Davacının 28.01.1992 tarihli yazılı isteği üzerine SSK'ca yaşlılık aylığı bağlanmıştır.
Açıklanan bu olgulara ve dosya içeriğine göre, davacı SSK'dan yaşlılık aylığı bağlanmak üzere işyerinden ayrılmıştır. O halde davacı 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14/4. maddesinde belirlenen kurala göre kıdem tazminatını almaya hak kazanmıştır. Mahkemenin aksine düşüncelerle davayı reddetmesi isabetsiz olup, kararın bozulması gerekmiştir. Bu durumda mahkemece yapılacak iş, İş Kanunu'nun 14. maddesine göre, davacının kıdem tazminatına gerekirse bilirkişi aracılığı ile hesaplanarak hükmedilmesidir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, 11.12.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.