 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/20066
Karar no : 1995/34975
Tarih : 04.12.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ve izin ücreti, ücret alacağı hafta ve genel tatil gündelikleriyle manevi tazminat alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait işyerinde çalışırken kovulması suretiyle hizmet sözleşmesinin feshedildiğini ileri sürmek suretiyle kıdem tazminatı ile işçilik haklarının ve ayrıca olay nedeni ile manevi tazminatın hüküm altına alınmasını istemiş, mahkemece 05.02.1992 fesih tarihinden 27.02.1992 dava tarihine kadar altı, işgünlük sürenin geçmiş olması nedeni ile tüm isteklerin reddine karar verilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekirki 1475 sayılı İş Kanunu'nun 18. maddesinde öngörülen altı işgünlük süre işçi ya da işveren tarafından akdi fesih yetkisi ile ilgilidir. Bu sürenin dava açma hakkına bir etkisi bulunmamaktadır. Buna göre iş akdi haksız olarak feshedilen işçi zamanaşımı süresi içerisinde her zaman dava açma yetkisini haizdir.
Dosyadaki bilgi, belgelere ve tanık anlatımlarına göre ustabaşı olan davacının yağmur yağması nedeni ile açık havada çalışan işçilerin erken gönderilmesi üzerine ertesi günü çıkan münakaşa sonucunda davacının işinden çıkartıldığı anlaşılmaktadır. Bu oluşa göre, haksız işinden çıkartılan davacı işçinin kıdem tazminatına hak kazandığının kabulü gerekir. Öte yandan davacı ayrıca işçilik haklarının ödettirilmesi ve duyduğu üzüntü nedeni ile takdir olunacak manevi tazminat talebinde de bulunmuş olduğuna göre, bu istekler üzerinde de durularak gerçekleştiği takdirde bunların da hüküm altına alınması, gerçekleşen haklar bakımından gerektiği takdirde bilirkişi mütalaasına başvurularak sonucuna göre hüküm kurulması gerekir.
Eksik inceleme ile hüküm kurulması isabetsizdir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.12.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.