 |
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/17804
Karar no : 1995/34744
Tarih : 27.11.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı, kıdem ve manevi tazminat ile izin ücretli alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1. Kararı temyiz eden davacı vekili vekaletnamesindeki yetkisine dayanarak daha sonra verdiği 18.04.1995 tarihli dilekçesiyle temyizden vazgeçtiğini bildirmiş olduğundan temyiz isteminin vazgeçme nedeniyle reddine,
2. Davalının temyizine gelince:
A) Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
B) Davacı, davalı banka tarafından Bankanın Ünye Şubesinde muhasebeci olarak çalışmakta iken rütbe tenzili ile Muş Şubesine nakledildiğini, bu onur kırıcı işlemden dolayı dolayı sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı istemiş mahkemece bankanın zarara uğramadığı ve davacının da menfaat sağlamadığı gerekçesiyle hüküm altına alınmıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelere ve özellikle bilirkişi raporundaki açıklamalara göre davacının bankanın müşterilerinin hesaplarından para çekerek bir başka mudinin hesabını kapattığı ve ayrıca aldığı paranın bir kısmını da uzun bir süre kullandığı ve üzerinde bıraktığı anlaşılmaktadır. Davacının bu eylemi TİS'nin 78 nci maddesinde öngörülen rütbe tenzili halini oluşturur. Bu eylem ortada iken davacının menfaat sağlamadığı düşünülerek hizmet sözleşmesini haklı feshettiği kabul edilemez. Ayrıca belirtmek gerekir ki, davacı ne fesih bildiriminde ve ne de dava dilekçesinde işverenin şehirlerarası nakil yetkisini kısıtlayan TİS hükümleri konusunda bir itirazıda bulunmuş değildir. Bu durumda kıdem tazminatı isteğinin kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 27.11.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.